Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Mariola Kowalska, , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska (spr.), Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, , Protokolant ref. Piotr Czyżewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi (...) na bezczynność Głównego Inspektora Transportu Drogowego oddala skargę w części nieobjętej pkt 2 i 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2013 r. sygn. akt VII SAB/Wa 86/13
Spółka (...) w dniu (...) marca 2013 r. wezwała (...) Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w (...) (wniosek przekazano do Głównego Inspektora Transportu Drogowego jako organu właściwego) do dokonania czynności materialno - technicznych polegających na: 1. wydaniu pisemnego zezwolenia (zwolnienia), według stosowanego wzoru, na wyjazd z parkingu strzeżonego pojazdu marki (...) będącego własnością wnioskodawcy, który to pojazd został skierowany na parking dyspozycją usunięcia pojazdu numer (...) przez funkcjonariusza Inspekcji Transportu Drogowego- (...) w dniu (...).09.2012; 2. doręczenia powyższego dokumentu na adres pełnomocnika wnioskodawcy; 3. uiszczenia na rzecz zarządcy parkingu opłaty związanej z postojem pojazdu od dnia jego skierowania do dnia doręczenia dokumentu zezwalającego na opuszczenie parkingu przez pojazd.
W dniu (...) czerwca 2013r. wpłynęło zażalenie wnioskodawczyni na bezczynność Głównego Inspektora Transportu Drogowego w powyższym zakresie.
Następnie wnioskodawczyni złożyła skargę na bezczynność Głównego Inspektora Transportu Drogowego w (...), zarzucając naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 ustawy z dnia 16 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej kpa, przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy i wniosła m.in. o:
1. zobowiązanie organu do dokonania czynności materialno-technicznej polegającej na:
a) wydaniu pisemnego zezwolenia na wyjazd z parkingu strzeżonego pojazdu marki (...) będącego własnością wnioskodawcy, skierowanego na parking dyspozycją usunięcia pojazdu numer (...) przez funkcjonariusza Inspekcji Transportu Drogowego- (...) w dniu (...).09.2012
b) doręczeniu powyższego dokumentu na adres pełnomocnika wnioskodawcy
c) uiszczeniu zarządcy parkingu opłaty za postój pojazdu od dnia jego skierowania do dnia doręczenia dokumentu zezwalającego na opuszczenie parkingu przez pojazd lub wydania decyzji administracyjnej odmawiającej jej dokonania w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi,
2. zobowiązanie organu do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie,
3. w przypadku uwzględnienia skargi: o orzeczenie czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa względnie, że naruszenie prawa nie było rażące - w sytuacji istnienia podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do dokonania czynności materialno-technicznej wydania aktu, gdy taka czynność zostanie dokonana lub akt (decyzja administracyjna) zostanie wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu.
Skarżąca wskazała, że podstawą jej żądania był fakt, iż w dniu (...) września 2012 r., wobec (...), jadących ww. pojazdem skarżącej (...) Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego wydał decyzje (...)), nakładające kary administracyjne (po (...) zł).
Dalej zaznaczyła, że stronami ww. postępowań i adresatami decyzji byli kierujący pojazdem a nie skarżąca (spółka (...)). Nie było zatem przesłanek prawnych by nieuiszczona kara została zaspokojona w postępowaniu egzekucyjnym w administracji z majątku podmiotu trzeciego, który nie był stroną postępowania i nie brał w nim udziału. Spółka podała, że we wniosku uzasadniła podstawę prawną i faktyczną żądania, a gdyby organ nie zastosował się do żądania wskazała, iż zgodnie z przyjętym w orzecznictwie poglądem, odmowa dokonania czynności materialno - technicznej winna być dokonana w drodze decyzji, albowiem jest to negatywne rozstrzygnięcie w sprawie administracyjnej. Organ nie zastosował się do ww. żądania, ani nie wydał decyzji odmownej.