Sprawa ze skargi J.S. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Protokolant Dominika Jeromin, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2009 r. sprawy ze skargi J.S. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego 1) uchyla zaskarżony rozkaz personalny oraz poprzedzający go rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] października 2008 roku nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżony rozkaz personalny nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na rzecz skarżącego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie strona 1/7

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (dalej ABW) rozkazem personalnym Nr [...] z dnia [...] lipca 2002 r., na podstawie art. 50, art. 228 ust. 1 i art. 230 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm.) mianował J. S. na stanowisko starszego specjalisty Wydziału [...] ABW w R. Rozkaz ten nie był poprzedzony pisemną informacją o proponowanych funkcjonariuszowi warunkach służby. Organ pouczył skarżącego, że na podstawie art. 230 ust. 2 ustawy, w terminie 14 dni od dnia przedstawienia proponowanych warunków służby, może odmówić ich przyjęcia, a sporządzona w formie pisemnej odmowa będzie traktowana jednocześnie, jako wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W przypadku odmowy przyjęcia proponowanych warunków, stosunek służbowy rozwiązuje się z dniem dokonania tej odmowy, zaś niezłożenie jej w terminie 14 dni, zostanie uznane za ich przyjęcie.

W dniu [...] czerwca 2005 r. J. S. wystąpił do Szefa ABW o stwierdzenie nieważności wyżej wymienionego rozkazu. W uzasadnieniu wniosku wskazywał między innymi, że organ pominął w swoim rozstrzygnięciu treść art. 118 ust. 1 ustawy o ABW oraz AW i nie zapoznał funkcjonariusza z oceną dokonywaną w trybie art. 230 ustawy. W ocenie J. S., wobec identycznych limitów budżetowych nowo powstałych Agencji w porównaniu z Urzędem Ochrony Państwa, powyższy rozkaz personalny miał charakter organizacyjny a nie strukturalny, a nadto w rezultacie tego rozkazu zmniejszono mu uposażenie i dodatek służbowy.

Szef ABW rozkazem personalnym z dnia [...] lipca 2005 r. oraz utrzymującym go w mocy rozkazem personalnym z dnia [...] września 2005 r. odmówił stwierdzenia nieważności przedmiotowego rozkazu. Na powyższe rozstrzygnięcie J. S. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, która została oddalona wyrokiem z dnia 16 lutego 2006 r., sygn. akt II SA/Wa 2098/05. Wskutek rozpatrzenia skargi kasacyjnej wniesionej przez J. S. od powyższego wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 7 marca 2007 r., sygn. akt I OSK 818/06 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu wyroku Sąd II instancji przesądził, iż pisemne poinformowanie funkcjonariusza o proponowanych mu nowych warunkach służby, o którym mowa w art. 230 ust. 1 ustawy o ABW oraz AW, powinno przybrać formę pisemnej informacji, a nie decyzji administracyjnej. Zatem błędnie Sąd I instancji uznał, że wydany w sprawie rozkaz o mianowaniu skarżącego na nowe stanowisko służbowe będący decyzją administracyjną mógł stanowić pisemną informację o proponowanych warunkach służby, o której mowa w art. 230 ust. 1 pkt 1 ustawy o ABW i AW. Naczelny Sąd Administracyjny formując końcowe wnioski stwierdził, iż "... pisemna informacja zawierająca propozycję nowych warunków służby nie jest "załatwieniem sprawy osobowej" wymagającej wydania rozkazu personalnego (art. 50 ust. 3 cyt. ustawy)". Skoro jednak w podstawie prawnej rozkazu o mianowaniu powołano przepisy art. 50, art. 228 ust. 1 i art. 230 ust. 1 pkt 1, a w pouczeniu wskazano na możliwość odmowy przyjęcia przez skarżącego zaproponowanych warunków służby informując jednocześnie, że będzie ona traktowana jako wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, a z kolei brak takiego oświadczenia będzie oznaczał ich przyjęcie, to Sąd pierwszej instancji powinien rozważyć, czy rozkaz o mianowaniu skarżącego na określone stanowisko był decyzją administracyjną, o której mowa w art. 50 ust. 1 cyt. ustawy o ABW oraz AW, czy też "decyzją" wydaną w trybie art. 230 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy.

Strona 1/7