Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Kosterna /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Marek Wroczyński, Sędzia WSA Artur Kot, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2012 r. sprawy ze skargi Rady Sekcji Krajowej NSZZ Solidarność [...] w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej w sprawie orzeczeń komisji dyscyplinarnej za lata 2009-2011 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej Rady Sekcji Krajowej NSZZ Solidarność [...] w W. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
VIII SA/WA 160/12
Uzasadnienie
1.1. Przedmiotem skargi Rady Sekcji Krajowej Pracowników [...] NSZZ "[...]" w W. (dalej: skarżąca) jest decyzja Ministra Finansów (dalej: Minister) znak [...] z [...] grudnia 2011 r., którą działając na postawie art. 16 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 5 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198, ze zm., zwanej dalej ustawą o dostępie do informacji publicznej lub u.d.i.p.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm., zwanej dalej Kpa), po rozpatrzeniu odwołania skarżącej, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. (dalej: Dyrektor IS) z [...] listopada 2011 r. odmawiającą udostępnienia informacji publicznej w zakresie wniosku skarżącej z [...] listopada 2011 r. o przekazanie orzeczeń wydanych w latach 2009-2011 przez Komisję Dyscyplinarną przy Izbie Skarbowej w K. na podstawie przepisów o służbie cywilnej.
1.2. Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następującej sytuacji:
Pismem z [...] listopada 2011 r. skarżąca wystąpiła na podstawie art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 i 2, art. 4 i art. 6 u.d.i.p. o przekazanie informacji publicznej w postaci orzeczeń wydanych w latach 2009-2011 przez Komisję Dyscyplinarna przy Izbie Skarbowej w K. na podstawie przepisów o służbie cywilnej oraz statystyk z tego okresu dotyczących liczby prowadzonych spraw dyscyplinarnych sposobu ich załatwienia. We wniosku wskazano, że w orzeczeniach należy zakryć dane osób, wobec których prowadzono postępowanie.
1.3. Decyzją z [...] listopada 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. odmówił udostępnienia informacji publicznej w zakresie orzeczeń wydanych przez Komisję Dyscyplinarną. Jako podstawę prawną decyzji podał w szczególności przepisy art.. 16 w związku z art. 5 ust. 1 i ust. 2 u.d.i.p. Uzasadniając swoją decyzję wskazał, że na podstawie art. 5 ust. 1 prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, natomiast zgodnie z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnice przedsiębiorcy, co nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji. Zdaniem organu ograniczenie takie wynika z art. 27 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jednolity Dz. U. Nr 101 z 2002 r. poz. 926 ze zmianami - dalej: u.o.d.o., zgodnie z którym zabrania się przetwarzania danych dotyczących skazań, orzeczeń o ukaraniu i mandatów karnych, a także orzeczeń wydanych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym. Nadto zgodnie z art., 128 ust. 1 ustawy z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227 poz. 1501 ze zmianami - dalej: ustawa o służbie cywilnej), odpis prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej o ukaraniu dołącza się do akt osobowych, które nie podlegają udostępnieniu jako informacja publiczna. Zdaniem organu usunięcie danych osobowych z takich orzeczeń stałoby w sprzeczności z zakazem przetwarzania danych zawartych w art. 27 ust. 1 u.o.d.o.. Ponadto samo usuniecie danych osobowych i tak byłoby niewystarczające, gdyż okoliczności szczegółowe zawarte w orzeczeniach mogłyby pozwolić na identyfikację osoby, której dotyczą.