Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędzia WSA Cezary Kosterna, Protokolant Referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi Uniwersytetu [...] im. [...] w R. na decyzję Narodowego Centrum Badań i Rozwoju z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania środków finansowych 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Narodowego Centrum Badań i Rozwoju na rzecz skarżącego Uniwersytetu [...] im. [...] w R. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uniwersytet [...] w R. (dalej: "skarżący", "wnioskodawca"), jako członek konsorcjum naukowego [...], w dniu [...] listopada 2012 r., w ramach Programu INNOTECH dla ścieżki programowej In-Tech, złożył wniosek o dofinansowanie projektu zatytułowanego "[...]", któremu nadano numer ewidencyjny [...].
Dyrektor Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w W. ustalił Regulamin II Konkursu w ramach ww. Programu, stosownie do art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (Dz.U. Nr 96, poz. 616 ze zm., zwanej "ustawą o NCBiR"). Zgodnie z Załącznikiem nr 4 do Regulaminu, rekomendowane do dofinansowania mogły być tylko te wnioski, które uzyskały w każdym z kryterium oceny merytorycznej minimalną liczbę punktów wymaganą dla danego kryterium, przy jednoczesnym spełnieniu warunku uzyskania średniej z ocen wyższej lub równiej 20 pkt. Próg finansowania dla ścieżki programowej In-Tech został ustalony na poziomie 30,50 pkt na 40 możliwych.
Pozytywnie oceniony przez pracowników Centrum pod względem formalnym wniosek o dofinansowanie został skierowany do oceny merytorycznej, przeprowadzanej przez dwóch niezależnych ekspertów zewnętrznych, w oparciu o kryteria określone w Załączniku nr 4 do Regulaminu. Eksperci oceniali wniosek według kryteriów: 1/ wartość naukowa projektu, 2/ innowacyjność rozwiązania będącego rezultatem projektu, 3/ dorobek wykonawców, 4/ posiadanie odpowiednich zasobów materialnych i ludzkich niezbędnych do wykonania projektu, 5/ planowana współpraca przy wykonywaniu projektu między jednostkami naukowymi i przedsiębiorcami, 6/ przewidywane efekty ekonomiczne, 7/ potencjał komercjalizacyjny, 8/ udział środków własnych w finansowaniu fazy badawczej projektu, 9/ zasadność planowanych kosztów w stosunku do zakresu zadań objętych projektem oraz w stosunku do oczekiwanych wyników.
Pierwszy ekspert ocenił projekt na 1 punkt, przydzielony w 5 kryterium. Drugi ekspert uznał, że projekt spełnia warunki rekomendowania do dofinansowania, bowiem ocena projektu w każdym kryterium osiągnęła wyznaczoną wartość progową oraz sumaryczna ocena była większa (lub równa) 20 punktów. Projekt uzyskał łącznie 22 punkty. Zasadnicza różnica w ocenach przyznanych przez recenzentów w kryterium 1 (wartość naukowa projektu) oraz w kryterium 3 (dorobek wykonawców) stanowiła podstawę do poddania wniosku o dofinansowanie ocenie przez trzeciego niezależnego eksperta zewnętrznego. W trzeciej recenzji projekt został oceniony na 11 punktów, a więc nie uzyskał oceny łącznej co najmniej 20 punktów oraz w każdym kryterium oceny nie osiągnęły wyznaczonej wartości. Zgodnie z Regulaminem konkursu, w przypadku oceny projektu przez trzech ekspertów jego końcową ocenę stanowi średnia ocen uzyskana ze wszystkich trzech recenzji. W rezultacie wniosek skarżącego o dofinansowanie uzyskał końcową średnią ocenę merytoryczną 11,33 punktów, jednocześnie nie został przekroczony próg punktowy dla kryteriów:
2 (innowacyjność rozwiązania będącego rezultatem projektu - 1,67pkt/3pkt),