Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędzia WSA Justyna Mazur (sprawozdawca), Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2017 r. w Radomiu sprawy ze skargi K. F. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz skarżącego K. F. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z [...] stycznia 2017 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (dalej także: "Minister", "MRPiPS", "organ odwoławczy"), w wyniku rozpatrzenia odwołania K. F. (dalej także: "skarżący") utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "Prezes Zarządu PFRON" lub "organ I instancji") z [...] września 2015 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącemu wysokości zobowiązań: za grudzień 2010 r. oraz za poszczególne miesiące 2011 r. (I - XI) z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "PFRON" lub "Fundusz"). Jako podstawę prawną swojego rozstrzygnięcia Minister wskazał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.; dalej: "Op", "Ordynacja podatkowa") w związku z art. 49 ust. 1 i ust. 4 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, ze zm.; dalej: "ustawa o rehabilitacji").
Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z [...] września 2015 r. Prezes Zarządu PFRON określił skarżącemu wysokość zobowiązań z tytułu wpłat na PFRON za ww. okres (tj. od grudnia 2010 r.
do listopada 2011 r.) w łącznej kwocie [...] zł. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący w powyższym okresie zatrudniał 25 i więcej pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. W spornym okresie skarżący nie zatrudniał osób niepełnosprawnych. Podstawą ustaleń faktycznych był zasadniczo dowód z dokumentu (zestawienia) sporządzonego dla organu I instancji przez ZUS (Departament Realizacji Dochodów). Dowód ten powstał na podstawie danych wskazanych przez pracodawcę (skarżący), tj. na podstawie dokumentów rozliczeniowych RCA. Skarżący nie wywiązał się przy tym z obowiązku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rehabilitacji. Mimo inicjatywy ze strony organu I instancji, nie wskazał bowiem żadnych dowodów świadczących o tym, że w przedmiotowym okresie nie był zobowiązany do dokonywania obowiązkowych wpłat na PFRON.
W odwołaniu od tej decyzji, wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie, bądź uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, skarżący postawił zarzuty naruszenia zarówno przepisów prawa procesowego, jak i materialnego, tj.:
- art. 120, art. 121, art. 122, art. 180, art. 187 § 1 i art. 191 Op w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o rehabilitacji, poprzez niezebranie całego materiału dowodowego, dowolną jego ocenę i niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz niewyjaśnienie okoliczności faktycznych mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, polegające na błędnym uznaniu, iż strona obowiązana była do dokonywania miesięcznych wpłat na PFRON w wysokości kwoty stanowiącej iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych;