Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w R. w przedmiocie wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędziowie Sędzia WSA Marek Wroczyński /sprawozdawca/, Sędzia WSA Leszek Kobylski, Protokolant Justyna Kapusta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2009 r. sprawy ze skargi Z. S. na uchwałę Rady Miejskiej w R. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

W dniu [...] lutego 2009r. Rada Miejska w R. działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm., zwaną dalej ustawą o samorządzie gminnym) w związku z art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2004r. nr 92, poz. 880 ze zm., zwanej dalej ustawą o ochronie przyrody), podjęła uchwałę nr [...] w sprawie wprowadzenia ochrony w drodze wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu.

W uchwale wskazano, iż wyznacza się obszar chronionego krajobrazu pod nazwą "Dolina [...]". Wyznaczony obszar obejmuje powierzchnię [...] ha w tym tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach. W granicach obszaru chronionego krajobrazu określa się dwie strefy krajobrazowe A i B. Strefę A stanowią tereny objęte różnymi formami ochrony przyrody, tereny ekosystemów leśnych oraz tereny rolniczej przestrzeni produkcyjnej i tereny dolin wybranych cieków wodnych. Strefę B stanowią natomiast tereny zabudowane oraz pozostałe tereny nie zakwalifikowane do strefy A. W kolejnych postanowieniach uchwała określa działania oraz wprowadza zakazy w odniesieniu do ustanowionego obszaru chronionego krajobrazu.

Skargę na przedmiotową uchwałę Rady Miejskiej w R. poprzedzoną przewidzianym w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym ( DZ.U z 2001 roku, nr 142, poz. 1591 ze zm.) dalej ustawa o samorządzie gminnym wezwaniem do usunięcia naruszenia interesu prawnego złożył Z.S. reprezentowany przez pełnomocnika.

Pełnomocnik skarżącego wskazał, iż zaskarżona uchwała narusza interes prawny i uprawnienia skarżącego i wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu w całości.

Zaskarżonej uchwale zarzucał, że narusza interes prawny i uprawnienia skarżącego wynikające z:

1) art. 21 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, który przewiduje możliwość dokonania wywłaszczenia nieruchomości jedynie za słusznym odszkodowaniem, poprzez ograniczenie przysługujące skarżącemu prawa współwłasności nieruchomości położonej w R., stanowiącej działki nr [...] i [...], prowadzące do faktycznego wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości, bez przyznania skarżącemu z tego tytułu odszkodowania i bez możliwości ubiegania się przez niego o takie odszkodowanie;

2) art. 31 ust, 3 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, która zakazuje wprowadzania ograniczeń w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw w drodze innych aktów prawnych niż ustawy i gdy jest to konieczne m.in. dla ochrony środowiska, poprzez ograniczenie prawa współwłasności przedmiotowej nieruchomości skarżącego zaskarżoną uchwałą oraz przyjęcie jako podstawę uzasadniającą dokonanie tego ograniczenia - ochronę środowiska w sytuacji gdy w niniejszej sprawie podstawą do wydania zaskarżonej uchwały i wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu były przepisy ustawy o ochronie przyrody, a nie ustawy o ochronie środowiska;

3) art. 64 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, który przewiduje, że prawo własności może być ograniczone tylko w drodze ustawy i tylko w tym zakresie, w jakim nie narusza ono istoty prawa własności, poprzez ograniczenie prawa współwłasności skarżącego i naruszenie samej istoty prawa własności;

Strona 1/6