Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Protokolant Dominika Jeromin, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi W. S. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] sierpnia 2008r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty uposażenia oddala skargę.
Pismem z dnia 20 czerwca 2007 r. W. S. powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lipca 2004 r. sygn. akt II 789/04, uchylający wypowiedzenie jego stosunku służbowego w 2002 r., wystąpił z wnioskiem do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o wyliczenie należnego wynagrodzenia za okres 27 miesięcy, tj. od [...] czerwca 2002 r. do [...] października 2004 r. oraz wypłacenie różnicy pomiędzy kwotą, którą otrzymał będąc na zasiłku dla bezrobotnych oraz pozostając w zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę zawartej z innym pracodawcą, a tym co mógłby otrzymać będąc funkcjonariuszem ABW. Kolejnym pismem z dnia 9 sierpnia 2007 r. sprecyzował swoje żądanie wnosząc o wypłatę za w/w okres pełnego wynagrodzenia oraz innych świadczeń pieniężnych z należnymi ustawowymi odsetkami.
Rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] sierpnia 2007 r., utrzymanym w mocy rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] września 2007 r. Szef ABW odmówił wypłaty uposażenia oraz pozostałych świadczeń pieniężnych za wnioskowany okres z uwagi na fakt, że od dnia [...] lipca 2002 r. do [...] października 2004 r. nie istniał stosunek służbowy W. S. z ABW, bowiem status funkcjonariusza odzyskał on dopiero od dnia uprawomocnienia się wyroku WSA w Warszawie sygn. akt II SA/Wa 789/04 z dnia 26 lipca 2004 r.
W wyniku złożonej przez W. S. skargi na rozkaz w przedmiocie odmowy wypłaty uposażenia, WSA w Warszawie wyrokiem z dnia 29 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1986/07 uchylił zaskarżony oraz poprzedzający go rozkaz. W ocenie Sądu, stosunek służbowy W. S., wobec niezastosowania przez organ przy wypowiedzeniu w 2002 r. przepisu art. 60 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm., dalej jako ustawa o ABW oraz AW), tj. 6 - miesięcznego zamiast 1- miesięcznego okresu ochronnego z art. 230 ust. 4 w/w ustawy, ustał dopiero z dniem [...] grudnia 2002 r. Powyższe miało zaś wpływ na kwestię wypłaty świadczeń za okres od [...] lipca 2002 r. do [...] grudnia 2002 r.
Pismem z dnia 30 maja 2008 r. W.S., kolejny raz precyzując swoje żądanie, wniósł o wypłatę uposażenia oraz innych świadczeń za okres od [...] lipca 2002 do [...] października 2004 r.
Szef ABW działając na podstawie art. 114 ust. 1-2, art. 121 ust. 3 i art.122 ust. 1 ustawy o ABW oraz AW rozkazem personalnym podjętym w dniu [...] lipca 2008 r. nr [...] odmówił wypłaty W. S. uposażenia za okres od [...] lipca 2002 do [...] października 2004 roku. Organ wskazał, że uzasadnienie wyroku WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1986/07 nakazuje przeanalizować kwestie ustalenia prawa do uposażenia w odniesieniu do dwóch przedziałów czasowych, tj. od [...] sierpnia 2002 r. do [...] grudnia 2002 r. oraz od [...] stycznia 2003 r. do [...] października 2004 r.
W odniesieniu do pierwszego z w/w okresów, Szef ABW zauważył, że autorytarne stwierdzenie WSA w Warszawie istnienia stosunku służbowego w podanym przedziale czasowym, nie zwalnia organu, przy ustalaniu prawa funkcjonariusza do uposażenia od zbadania, czy zaistniały wszystkie przesłanki do jego wypłaty, w szczególności zaś czy roszczenie jest nadal wymagalne. Jest to bowiem roszczenie o charakterze pieniężnym i jako takie, zgodnie z art. 122 ust. 1 ustawy o ABW oraz AW ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym stało się wymagalne. Podstawę do w/w roszczenia stanowi orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego sygn. akt K 45/02 z dnia 20 kwietnia 2004 r. Tak więc, z dniem publikacji w/w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, tj. 12 maja 2004 r. stało się ono wymagalne i w konsekwencji rozpoczął swój bieg 3 - letni termin przedawnienia. Termin ten upłynął więc 12 maja 2007 r. i z dniem następnym przedmiotowe roszczenie stało się niewymagalne, wierzyciel może się bowiem uchylić od jego spełnienia bez ujemnych konsekwencji. Szef ABW nie dopatrzył się zaś jakichkolwiek okoliczności usprawiedliwiających stronę w opóźnieniu dochodzonego roszczenia.