Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk /sprawozdawca/, Protokolant referent Justyna Kapusta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2011 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia lokalizacji dla inwestycji polegającej na budowie drogi oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. NR [...] Starosta P. na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych ( Dz. U. Nr 80 poz. 721 z 2003 r. z późn. zm. ) zatwierdził lokalizację dla inwestycji polegającej na budowie drogi, ul. P. w B..
Odwołanie od tej decyzji złożył B. K.. W odwołaniu wskazał, że decyzja ta nie jest zgodna z jego interesem prawnym. Podkreślił, że Burmistrz w pierwszej kolejności powinien dążyć do przejęcia nieruchomości na podstawie umów z właścicielami działek. Wywłaszczenie jest ostatecznością. Organ w tym zakresie nie prowadził żadnych rokowań.
Poza tym wskazał, że gmina nie posiada środków na realizację tej inwestycji co powoduje, że nie będzie ona przeprowadzona.
Nadto za zupełnie zbyteczne B. K. uznał powstanie w sąsiedztwie drogi trawnika i ścieżki rowerowej.
Po rozpoznaniu odwołania Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] października 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł B. K.
Zaskarżonej decyzji zarzucił:
1/ naruszenie przepisów prawa materialnego art. 3 ust.1, art.5 ust.1 pkt.2 i 4, art.7 ust.1 pkt.1, 2 i 4 ustawy z dnia 10.04.2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych poprzez nieuwzględnienie, że organ I instancji tj. Starosta P. nie ustalił w sposób nie budzący wątpliwości wystąpienia wszystkich przesłanek warunkujących możliwość ustalenia lokalizacji drogi oraz nieuwzględnienie, że organ I instancji nie dokonał całościowej oceny zgodności ustalenia lokalizacji / linii rozgraniczających / ul. P. dla działek nr ew. [...],[...],[...] stanowiących własność skarżącego;
2/ naruszenie art. 7, art. 8, art. 77 §1 kpa poprzez nieuwzględnienie, że organ I instancji w przedmiotowej sprawie nie wypełnił obowiązku wszechstronnego zebrania i rozpatrzenia kompletnego materiału dowodowego dotyczącego wszystkich okoliczności faktycznych, które mają znaczenie w sprawie, oraz
3/ naruszenie art.138 §2 kpa poprzez nieuwzględnienie, iż organ odwoławczy powinien wydać decyzję kasacyjną i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, gdy postępowanie w I instancji zostało przeprowadzone z naruszeniem norm prawa procesowego.
Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji Wojewody [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty P. oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, że Wojewoda [...] nie dokonał ponownej oceny materiału dowodowego z ponownym rozstrzygnięciem sprawy, co więcej w ogóle nie ustosunkował się do zarzutów podniesionych w odwołaniu jak również nie udokumentował na czym konkretnie polegała kontrola prawidłowości ustaleń Starosty P. i zgodności w tym zakresie z prawem.
Wskazał, że w odwołaniu podniósł m.in. zarzuty błędów zawartych w analizie powiązania ulicy P. z układem komunikacyjnym, natomiast Wojewoda [...] w decyzji rozpoznającej odwołanie nie odniósł się w ogóle do tych zarzutów, nie dokonał żadnych czynności sprawdzających w tym zakresie, a tym samym nie wyjaśnił w dostateczny sposób stanu faktycznego sprawy.