Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Protokolant Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2010 r. sprawy ze skargi U.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2009 roku po rozpatrzeniu odwołania U. L., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] nr [...] z dnia [...] czerwca 2009 roku uznającą kwoty wypłaconego zasiłku rodzinnego na troje dzieci wraz z dodatkami w łącznej wysokości [...] zł za nienależnie pobrane świadczenie rodzinne podlegające zwrotowi. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał art. 138 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. nr 98 poz. 1071 z 2000 roku ze zm., dalej jako k.p.a).
Uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy przedstawił stan faktyczny sprawy. Wskazał, że Marszałek Województwa [...] jako organ I instancji w uzasadnieniu swojej decyzji podał, że od miesiąca października 2004 r., ojciec dzieci - W. L., podjął legalne zatrudnienie w I. W związku z powyższym, w dniu [...] marca 2009 r. zostały uchylone decyzje przyznające U. L. świadczenia rodzinne w P. w postaci zasiłków rodzinnych na troje dzieci wraz z dodatkami oraz zasiłek pielęgnacyjny od [...] października 2004 r. do [...] marca 2006 r. Wobec tego świadczenia uzyskane za ten okres należy uznać za nienależnie pobrane, podlegające zwrotowi.
Następnie w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ II instancji stwierdził, że odwołanie od decyzji Marszałka Województwa [...] złożyła U. L., podnosząc, że nie ponosi winy za zaistniałą sytuację, albowiem postępowała zgodnie z pouczeniem pracowników Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. W chwili zaś uzyskania przez męża świadczeń w I. zrezygnowała ze świadczeń w P. Jednocześnie dodała, że uzyskane kwoty zostały natychmiast wykorzystane na potrzeby dzieci, wobec czego żądanie ich zwrotu jest bardzo krzywdzące. Natomiast przyznany i wypłacany w P. zasiłek pielęgnacyjny nie ma w I. swojego odpowiednika, wobec czego, nie powinien być "uchylany".
Organ odwoławczy przywołując art. 30 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( tj. Dz. U. Nr 139, poz. 992 ze zm., dalej jako ustawa o świadczeniach rodzinnych ) utrzymał w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] uznając, że skoro w niniejszej sprawie zostały uchylone decyzje od [...] października 2004 r. do [...] marca 2006 r. o przyznaniu U. L. zasiłków rodzinnych na troje dzieci wraz z dodatkami oraz zasiłku pielęgnacyjnego na syna, świadczenie pobrane za ten okres organ I instancji zasadnie uznał za świadczenie nienależnie pobrane, podlegające zwrotowi.
Powyższa decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. stała się przedmiotem skargi jaką złożyła U. L. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze wniosła o uchylenie zaskarżonej jak i poprzedzającej ją decyzji oraz umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.
W uzasadnieniu skargi podniosła, że powołane przez organy obu instancji przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych nie mają zastosowania do stanu faktycznego ustalonego w przedmiotowej sprawie. W związku z powyższym jej wniosek o umorzenie postępowania jest w pełni uzasadniony. Nie może bowiem toczyć się postępowanie co do zdarzeń, które nie zaistniały, ani wtedy, gdy zdarzenia faktyczne nie są objęte normą prawa administracyjnego. Nadto, art. 30 ust. 2 pkt. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych wyklucza uznanie pobranych przez nią świadczeń za nienależnie pobrane, w sytuacji gdy została błędnie pouczona w przedmiocie prawa do tych świadczeń.