Przepis art. 64 § 2 k.p.a. wskazuje, że jeżeli podanie nie czyni zadość wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.
W orzecznictwie prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym odwołanie bez podpisu, czyli niespełniające wymogów określonych w art. 63 § 3 k.p.a, nie jest odwołaniem w rozumieniu art. 127 § 1 i art. 128 k.p.a (wyrok NSA z dnia 12 maja 1994 r., sygn. akt: SA/Gd 2365/93, POP 1997/3/62). Zatem, jeżeli organ wydaje rozstrzygnięcie w oparciu o niepodpisane odwołanie, to w takim przypadku bez podstawy prawnej występuje w charakterze organu odwoławczego. Takie działanie organu noszące znamiona działania z urzędu, rażąco naruszyło zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego - art. 15 k.p.a. (wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 marca 2005 r., V SA/Wa 1770/04, Lex nr 175366, czy wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lipca 2005 r., II SA/Wa 455/05, Lex nr 227667). Przyjmuje się bowiem, iż organ wyższego stopnia może korzystać z uprawnień organu odwoławczego w stosunku do konkretnej decyzji organu I instancji dopiero wówczas, gdy strona wniesie od niej odwołanie (wyrok z dnia 25 maja 1984 r., sygn. akt II SA 2048/83 - ONSA 1984/ 1/51, z dnia 4 maja 1985 r., sygn. akt SA/Wr 127/85 OSP 1988/9/198 oraz z dnia 17 września 1990 r., sygn. akt III SA 647/90 Wspólnota 1991/36/21).
W tej sytuacji stwierdzić należy, że orzeczenie organu odwoławczego wydane na podstawie odwołania zawierającego uchybienie formalne w postaci braku podpisu strony jest nieważne z przyczyny rażącego naruszenia prawa (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.). Podpis wskazuje bowiem osobę wnoszącego i pozwala zbadać, czy odwołanie pochodzi od podmiotu legitymowanego. W związku z tym zbędne i przedwczesne stały się również rozważania Sądu co do zasadności zarzutów skargi.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ odwoławczy stosując się do wszystkich przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nada bieg odwołaniu strony pod warunkiem uzupełnienia przez nią braków formalnych tego odwołania (podpisanie go przez osobę odwołującą się) i rozpozna sprawę zgodnie z regułami dotyczącymi postępowania odwoławczego (dział II, rozdział X k.p.a.).
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 i art. 152 p.p.s.a, orzeczono jak w sentencji.