W realiach niniejszej sprawy, zgodnie z powołanym wyrokiem rozwodowym skarżący nie mieszka wspólnie z synem i nie sprawuje faktycznej opieki nad nim. Opiekę sprawuje nad nim matka dziecka zamieszkująca w miejscowości Ł..
W świetle powyższego w ocenie organu córka L. Z. winna być traktowana jako pierwsze dziecko skarżącego w rozumieniu ustawy, na które świadczenie wychowawcze winno być przyznane pod warunkiem spełnienia kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.
Organ, odnosząc się do zarzutu, iż skupił się na sytuacji syna A. Z., gdy tymczasem skarżący złożył wniosek o przyznanie świadczenia wychowawczego na rzecz córki L., wskazał, że bez analizy sytuacji faktycznej i prawnej syna A. nie było możliwe orzekanie o uprawnieniu do tego świadczenia na rzecz córki. Nadto organ wskazywał, że decyzje wydawane w sprawie świadczeń wychowawczych są decyzjami związanymi, co oznacza, że ustawodawca nie pozostawił organom administracji publicznej jakichkolwiek możliwości orzekania na zasadzie uznania administracyjnego. Przyznanie świadczenia wychowawczego uzależnione jest wyłącznie od spełnienia wymogów określonych w ustawie, w tym od sprawowania opieki naprzemiennej, orzeczonej przez sąd.
Skargę na decyzję organu odwoławczego wniósł T. Z..
Skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji.
Wskazywał, że organy błędnie zrozumiały treść przepisu art. 5 ust. 2 ustawy. Wskazywał, że powołany przepis reguluje kwestie techniczne ustalania wysokości świadczenia w określonych w tym przepisie sytuacjach. Argumentował, że w sytuacjach określonych w art. 5 ust. 2 reguluje on sposób wypłaty między innymi gdy została orzeczona opieka naprzemienna i wtedy gdy dziecko po [...]dni będzie u każdego z rodziców, to świadczenie wychowawcze jest przyznawane po [...] części na każdego z rodziców.
W jego ocenie organy błędnie wywodzą, że syn skarżącego A. nie jest jego dzieckiem. W całej ustawie brak jest normy, która by pozbawiała stronę ojcostwa, mając na uwadze świadczenie wychowawcze.
Nadto jego zdaniem wadliwe są podstawy odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia wskazywane przez organy obu instancji. Przywołane przepisy w decyzjach w ogóle nie stanowią o możliwości odmowy przyznania świadczenia wychowawczego na córkę L. Z., a mają całkowicie inne pole regulacji ustawowej.
W odpowiedzi na skargę organ wnosił o jej oddalenie, podtrzymując dotychczas zaprezentowane stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Ocenie Sądu podlega zatem zgodność aktów administracyjnych (w tym przypadku decyzji) zarówno z przepisami prawa materialnego, jak i procesowego. Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się więc do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznawanej sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jej wynik. Ocena ta dokonywana jest według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu.