Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski Sędziowie Sędzia WSA Renata Nawrot (sprawozdawca) Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Radomiu w trybie uproszczonym w dniu 28 lutego 2018 r. sprawy ze skargi K. O. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] w przedmiocie zezwolenia na pracę cudzoziemca 1. stwierdza, że Wojewoda [...] dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w części dotyczącej przyznania sumy pieniężnej, 4. zasądza od Wojewody [...] na rzecz K. O. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest skarga K. O. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] w sprawie wydania zezwolenia na pracę dla cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:
W dniu 24 lipca 2017 r. (data wpływu do organu) K. O. (zwany dalej: skarżący, wnioskodawca), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył do Wojewody [...] (zwany dalej: Wojewoda, organ) wniosek o wydanie dla V. P. obywatela [...] - zezwolenia na pracę dla cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Pismem z 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu do organu) skarżący wniósł o umorzenie w całości postępowania zainicjowanego jego wnioskiem z 24 lipca 2017 r. Następnie 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu do organu) skarżący złożył do organu oświadczenie o cofnięciu swojego wniosku o umorzenie postępowania.
Pismem z 15 września 2017 r. (data wpływu do organu) wnioskodawca działając na podstawie art. 37 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, ze zm., zwana dalej: k.p.a.) wniósł za pośrednictwem Wojewody do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców ponaglenie, w związku niepodjęciem przez organ żadnych czynności w sprawie i nie wydaniem przedmiotowego zezwolenia. Skarżący wniósł o: 1) stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności oraz, że niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2) niezwłoczne podjęcie czynności wymaganych prawem, poprzez rozpoznanie wniosku o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wyznaczenie terminu załatwienia sprawy;
3) zarządzenie wyjaśnienia przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie oraz podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości; 4) wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko pracownikowi, który z nieuzasadnionych przyczyn nie załatwił sprawy w terminie oraz nie dopełnił obowiązku wskazanego w art. 36 k.p.a.
Decyzją z [...] września 2017 r. Wojewoda udzielił zezwolenia typ A nr [...] na pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla V. P. obywatela [...] na okres od [...] września 2017 r. do [...] września 2020 r.
Postanowieniem znak [...] z [...] września 2017 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (zwany dalej: Minister), po rozpoznaniu złożonego środka zaskarżenia, działając na podstawie art. 37 § 6 k.p.a., orzekł o:
1) uznaniu, że Wojewoda dopuścił się bezczynności; 2) zarządził podjęcie środków zapobiegających bezczynności w przyszłości; 3) stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
Pismem z 8 listopada 2017 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył do sądu administracyjnego skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę wnioskując o stwierdzenie, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, orzeczenie od organu na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości [...] zł oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Skarżący zarzucił organowi naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 7, art. 8 § 1 i 2, art. 12 § 1 i 2, art. 35 § 1 oraz art. 36 § 1 k.p.a., poprzez ich niezastosowanie i niezawiadomienie przez organ, o terminie załatwienia sprawy oraz o przyczynach zwłoki w załatwieniu sprawy; prowadzenie przez organ postępowania w sposób opieszały, nieskuteczny, z naruszeniem wynikających z procedury administracyjnej terminów załatwienia sprawy oraz z naruszeniem prawa strony do rzetelnego i niezwłocznego załatwienia sprawy, co w konsekwencji doprowadziło do przewlekłości postępowania z wyłącznej winy Wojewody i wydania ostatecznej decyzji w sprawie w terminie niemal 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku.