Charakter opłat z tytułu abonamentu rtv był także przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt K 24/08 orzekając o zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej art. 7 ust. 1, 3, 5 i 6 u.o.a., wskazał, że "Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy abonamentowej na posiadaczu zarejestrowanego odbiornika ciąży ex lege obowiązek uiszczenia abonamentu, powstający z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu rejestracji odbiornika".
Strona skarżąca kwestionując przyjęty przez organ okres przedawnienia odwołała się do regulacji zawartej w art. 7 ust. 4 u.o.a, zgodnie z którym "(...) W przypadku opóźnienia w uiszczaniu opłaty abonamentowej naliczane są odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z póżn. Zm.)". Zdaniem strony skarżącej w/w odesłanie nie może przesądzać o stosowaniu przepisów Ordynacji podatkowej do biegu terminu przedawnienia opłat z tytułu abonamentu. Jednakże - w ocenie Sądu - odesłanie to nie wyłącza zastosowania innych przepisów Ordynacji podatkowej do opłat abonenckich. Decydujące bowiem znaczenie ma charakter opłaty abonenckiej, a ten został przesądzony przez Trybunał Konstytucyjny w/w wyroku z dnia 16 marca 2010 r. Jak stwierdził Trybunał Konstytucyjny "(...)Jednym z obowiązków ciążących z mocy Konstytucji na "każdym" (a więc na osobie fizycznej - zarówno obywatelu, jak i cudzoziemcu - oraz na osobie prawnej) jest ponoszenie ciężarów i świadczeń publicznych określonych w ustawie (art. 84), natomiast nakładanie danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy (art. 217). Wyrażenie "ciężary i świadczenia publiczne" ma najszerszy zakres znaczeniowy, z kolei "daniny publiczne" są kategorią "świadczeń publicznych". Daniny te to świadczenia powszechne, przymusowe, bezzwrotne, ustalane jednostronnie na rzecz podmiotu prawa publicznego w celu realizacji zadań publicznych, a zaliczają się do nich podatki, rozmaite opłaty administracyjne (np. adiacenckie) oraz cła (patrz definicja podatku w orzeczeniu z 29 maja 1996 r., sygn. K 22/95, OTK ZU nr 3/1996, poz. 21), a także abonament RTV (patrz: pkt VI.1.4. uzasadnienia). Z art. 217 Konstytucji wynika tzw. władztwo daninowe (zwane też podatkowym) państwa, a więc prawo stanowienia i egzekwowania danin publicznych, w czym państwo dysponuje znacznym stopniem swobody".
W ocenie Sądu odesłanie zawarte w art. 7 ust. 4 u.o.a. odnosi się do naliczania odsetek z tytułu nieterminowego regulowania opłat, i to nie ten przepis decyduje wyłącznie o stosowaniu do opłat abonenckich przepisów Ordynacji podatkowej.
Ustalenia Trybunału pozwalają przenieść rozważania dotyczące opłaty za abonament na grunt prawa daninowego, a konkretnie podstawowego dla tej materii aktu prawnego rangi ustawowej, jakim jest ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Przepis art. 2 O.p. regulujący zakres jej stosowania przewiduje w § 2, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne organy, niż wymienione w § 1 pkt 1 ustawy (paragraf 1 pkt 1 odnosi się do organów podatkowych). W ocenie Sądu przepis ten ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie, gdyż; opłata za abonament jest opłatą, o której w nim mowa a brak jest przepisów odrębnych, stanowiących inaczej.