Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Szczecinie w sprawie ze skargi Andrzeja i Renaty W. na decyzje Izby Skarbowej w S. /Ośrodek Zamiejscowy w K./ (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. oraz odsetek za zaległości podatkowe
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Andrzeja i Renaty W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 maja 2004 r., sygn. akt SA/Sz 2194/02 w sprawie ze skargi Andrzeja i Renaty W. na decyzje Izby Skarbowej w S. /Ośrodek Zamiejscowy w K./ z dnia 22 sierpnia 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. oraz odsetek za zaległości podatkowe p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 26 maja 2004 r. wydanym w sprawie SA/Sz 2194/02 oddalił skargę Renaty i Andrzeja W. na decyzje Izby Skarbowej w S. OZ w K. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2000 oraz w przedmiocie odsetek od zaległości podatkowych. Od powyższego wyroku reprezentujący Skarżących doradca podatkowy wniósł skargę kasacyjną. Powyższy środek odwoławczy zaopatrzył w część wstępną o treści: "W imieniu Renaty i Andrzeja W. na podstawie art. 173 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ wnoszę niniejszym skargę kasacyjną od wyroku wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w dniu 26 maja 2004r. SA/Sz 2194/02, oddalającego skargi na decyzję Izby Skarbowej w S. Oddział Zamiejscowy w K. z dnia 22 sierpnia 2002r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 rok oraz na decyzję Izby Skarbowej w S. Oddział Zamiejscowy w K. z dnia 22 sierpnia 2002r. (...) w przedmiocie odsetek od zaległości podatkowych, z powodu:

- naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie,

- rażącego naruszenia przepisów postępowania, bezpośrednio godzącego w zasadę praworządności, i wnoszę o uchylenie wskazanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania". W uzasadnieniu podważono szereg ustaleń faktycznych w sprawie oraz stwierdzono, iż poszczególne wydatki - wbrew twierdzeniom organów podatkowych oraz WSA - stanowią koszty uzyskania przychodu i były prawidłowo dokumentowane.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Izby Skarbowej w S. wniósł o jej odrzucenie wskazując, gdyż nie zawiera ona prawidłowo wskazanych podstaw określonych w art. 174 powołanej ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Artykuł 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, cytowanej dalej w skrócie jako "p.p.s.a.", wprowadził dwojakiego rodzaju wymagania, którym powinna odpowiadać skarga kasacyjna. Po pierwsze, powinna ona czynić zadość wymaganiom formalnym przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym, wymienionym w art. 46 oraz 47 p.p.s.a. Po drugie, skarga kasacyjna powinna spełniać wymagania szczególne, materialne, właściwe tylko dla niej, a mianowicie powinna zawierać:

1/ oznaczenie zaskarżonego orzeczenia,

2/ wskazanie, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części,

3/ przytoczenie podstaw kasacyjnych,

4/ wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia,

5/ oznaczenie zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.

O ile niespełnienie wymagań wymienionych w pierwszej kolejności, przepisanych dla pism w postępowaniu sądowym, stanowi brak, który może zostać uzupełniony w trybie art. 49 w związku z art. 193 p.p.s.a., o tyle niespełnienie wymagań szczególnych, przewidzianych tylko dla skargi kasacyjnej w art. 176 p.p.s.a. po wyrazie "oraz", nie podlega sanacji. Już na tle art. 393[3] Kpc, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2000 r., które odpowiadało treści obecnie obowiązującego w sprawach sądowoadministracyjnych art. 176 p.p.s.a., ukształtowało się bogate orzecznictwo Sądu Najwyższego. W orzecznictwie tym podkreślono, że nieusuwalne braki kasacji powodują, iż kasacja dotknięta jest brakiem istotnym i nienaprawialnym w trybie właściwym do usuwania braków formalnych i w związku z tym podlega odrzuceniu a limine jako niedopuszczalna /postanowienia SN: z dnia 6 grudnia 1996 r. II UKN 24/96 - OSNAPU 1997 nr 13 poz. 242; z dnia 11 marca 1997 r. III CKN 13/97 - OSNC 1997 nr 8 poz. 114, z dnia 3 kwietnia 1997 r. I PKN 57/97 - OSNAPU 1997 nr 24 poz. 495; z dnia 7 kwietnia 1997 r. III CKN 29/97 - OSNC 1997 nr 6-7 poz. 96; z dnia 16 października 1997 r. II CKN 404/97 - OSNC 1998 nr 4 poz. 59; z dnia 21 marca 2000 r. II CKN 711/00 - OSNC 2000 nr 7-8 poz. 151/.

Strona 1/2