Z treści wniosku Burmistrza Miasta U. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość z Burmistrzem B. oraz z treści nadesłanych przy tym wniosku dokumentów nie wynika, aby oba te organy prowadziły jakiekolwiek postępowanie mające na celu rozpatrzenie i załatwienie sprawy administracyjnej /podatkowej/, wymagającej wskazania przez Naczelny Sąd Administracyjny organu właściwego do jej rozpoznania /art. 15 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/. Dokumenty te wskazują jedynie na istnienie roszczeń Burmistrza Miasta U. względem Burmistrza B. o zwrot podatku od środków transportowych wpłaconego przez podatnika Michała B. Roszczenia takie nie mogą być zaś przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanego na podstawie przepisów o rozstrzyganiu sporów o właściwość.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2004 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Burmistrza Miasta U. o rozpatrzenie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Miasta U. a Burmistrzem B. w zakresie podatku od środków transportowych: postanawia - odrzucić wniosek.
Burmistrz Miasta U. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość z Burmistrzem B. w zakresie podatku od środków transportowych.
W uzasadnieniu wniosku podano, że podatnik podatku od środków transportowych Michał B. zarejestrował środki transportowe na adres swego miejsca zamieszkania w U. Za pojazdy stacjonujące i zaewidencjonowane jako środki trwałe w zakładzie Nr 3 prowadzonej przez podatnika Wytwórni Naturalnych Wód Mineralnych "U." w U., podatnik sporządził deklaracje i uiścił od tych pojazdów podatek w B.
W ocenie Burmistrza Miasta U. skoro środki transportowe będące własnością Michała B. nie zostały zarejestrowane na siedzibę zakładu nr 1 i 2 w U. ani też na siedzibę zakładu nr 3 w B. - to organem właściwym w sprawach podatku od środków transportowych jest organ podatkowy, na którego terenie znajduje się miejsce zamieszkania podatnika tj. Burmistrz Miasta U. Wezwany do zwrotu podatku od środków transportowych za okres 2002 i 2003 r. Burmistrz B. odmówił zwrotu stwierdzając, że sporządzenie deklaracji i zapłata podatku od pojazdów stacjonujących i zaewidencjonowanych jako środki trwałe w zakładzie nr 3 w B. zgodne jest z art. 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./.
W świetle powyższego, zdaniem Burmistrza Miasta U., zaistniały przesłanki do rozstrzygnięcia sporu o właściwość przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Stosownie do art. 4 w związku z art. 15 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ oraz art. 19 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ rozstrzyganie sporów o właściwość w sprawach podatkowych między burmistrzami należy do kompetencji Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Zauważyć jednak należy, że spór o właściwość ma miejsce wtedy, gdy rozbieżność poglądów co do zakresu działania organów zachodzi w odniesieniu do rozpatrywania i rozstrzygania tej samej "sprawy" administracyjnej, a więc gdy zachodzi tożsamość takiej sprawy, którą zajmują się co najmniej dwa organy /zob. B. Adamiak i J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego - Komentarz", Wyd. C.H.Beck, Warszawa, 1996 r. str. 116/. Tożsamość taka istnieje zaś wtedy, gdy w postępowaniu przed organami chodzi o rozstrzygnięcie sprawy między tymi samymi stronami, dotyczącej tego samego przedmiotu, przy zastosowaniu tej samej podstawy prawnej.
Zarówno zatem spory pozytywne /tj. spory, w których co najmniej dwa organy uważają się za właściwe do prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy/ jak i spory negatywne / w których organy nie uważają się za właściwe do rozpoznawania i rozstrzygania sprawy/ mogą powstać tylko na tle konkretnej sprawy administracyjnej wymagającej rozpatrzenia i rozstrzygnięcia.
Natomiast z treści wniosku Burmistrza Miasta U. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość z Burmistrzem B. oraz z treści nadesłanych przy tym wniosku dokumentów nie wynika, aby oba te organy prowadziły jakiekolwiek postępowanie mające na celu rozpatrzenie i załatwienie sprawy administracyjnej /podatkowej/, wymagającej wskazania przez Naczelny Sąd Administracyjny organu właściwego do jej rozpoznania /art. 15 par. 2 powołanej wcześniej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/. Dokumenty te wskazują jedynie na istnienie roszczeń Burmistrza Miasta U. względem Burmistrza B. o zwrot podatku od środków transportowych wpłaconego przez podatnika Michała B. Roszczenia takie nie mogą być zaś, z przyczyń wyżej wskazanych, przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanego na podstawie przepisów o rozstrzyganiu sporów o właściwość.
Mając to na uwadze wniosek Burmistrza Miasta U. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość z Burmistrzem B. jako niedopuszczalny należało odrzucić na podstawie art. 58 par. 1 pkt 6 w związku z art. 64 par. 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.