Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia E. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 listopada 2004 r. sygn. akt VI SA/Wa 546/04 w sprawie ze sprzeciwu E. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2004 r. w sprawie ze skargi E. M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie odmowy udzielenia patentu p o s t a n a w i a: - oddalić zażalenie - UZASADNIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 listopada 2004 r. sygn. akt VI SA/Wa 546/04 w sprawie ze sprzeciwu E. M. wniesionego od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2004 r. w sprawie ze skargi E. M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 marca 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia patentu - odmówił przyznania prawa pomocy. Strona wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na to postanowienie, wnosząc o sprostowanie omyłki zawartej w postanowieniu, a zwłaszcza uściślenie tekstu postanowienia w kwestii zmiany decyzji Urzędu Patentowego RP w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy. W podsumowaniu zażalenia E. M. podtrzymał wniosek o przyznanie prawa pomocy, zarzucając jednocześnie, że w formularzu nie znalazł w pouczeniu wskazania konieczności dostarczenia urzędowych zaświadczeń, a stan (swojego majątku) dokumentował w oparciu o urzędowe dokumenty. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: W myśl art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Na podmiocie ubiegającym się o przyznanie prawa pomocy spoczywa zatem obowiązek wykazania, należytego udowodnienia i udokumentowania, że zachodzą okoliczności uzasadniające pozytywne rozpatrzenie złożonego przez nią wniosku. Trzeba bowiem podkreślić, iż udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Skarżący zakwestionował rozstrzygnięcie Sądu I instancji, odmawiające przyznania mu prawa pomocy, podnosząc, iż złożone przez niego oświadczenia odpowiadają stanowi faktycznemu w sprawie, następnie że wypełnił wszystkie nałożone przez Sąd zobowiązania, a o części swych powinności nie został należycie poinformowany. W ocenie Sądu, uzasadnienie zażalenia przedstawione przez stronę nie stanowi podstawy do zmiany treści rozstrzygnięcia wydanego już w niniejszej sprawie. Nie przedstawiono bowiem żadnych nowych okoliczności istotnych w sprawie, które uzasadniałyby podważenie oceny dokonanej w zaskarżonym akcie. Ponownie przytoczone zostały zarzuty pod adresem Urzędu Pracy w Sosnowcu i Urzędu Patentowego RP, przy czym brak jest w aktach sprawy materiałów potwierdzających ich zasadność, nie można bowiem uznać za takowe pisma nadesłane przez wspomniane urzędy. Art. 252 § 1 p.p.s.a. obliguje ubiegającego się o przyznanie prawa pomocy do złożenia wniosku, który powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane między innymi o stanie majątkowym i dochodach, a nie można uznać, że strona uczyniła zadość tym wymaganiom. Mając powyższe na uwadze, strona nie wykazała dostatecznie zasadności wniesionego zażalenia w zakresie rozpatrzonego wniosku o przyznanie prawa pomocy. Należy zauważyć, zdaniem Sądu, iż w zażaleniu wniesiono także o sprostowanie omyłki zawartej w postanowieniu, a zwłaszcza uściślenia tekstu postanowienia, gdyż, jak podkreśla skarżący, można odnieść błędne mniemanie w kwestii zmiany decyzji Urzędu Patentowego RP, tj. braku tej zmiany, podczas gdy w rzeczywistości korekta owa nastąpiłą. Sąd uznał wniosek za nieuzasadniony. Sprostowania wyroku sąd może dokonać z urzędu w przypadku niedokładności, błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek, o czym stanowi art. 156 § 1 p.p.s.a. Jeśli sprawa toczy się przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, Sąd ten władny jest dokonać korekty względem wyroku sądu I instancji (art.156 § 3 p.p.s.a.). Sprostowanie może nastąpić także na żądanie strony. W orzeczeniu brak jest jednak informacji dotyczących decyzji Urzędu Patentowego RP. Ze względu na przedmiot rozstrzygnięcia, tj. prawo pomocy, dane te nie są istotne, ponieważ nie stanowią argumentacji wymaganej dla uzasadnienia przedstawionego wniosku. W rzeczywistości więc nie można na podstawie wyroku odnieść błędnego mniemania odnośnie decyzji organu, gdyż Sąd I instancji całkowicie pominął tą kwestię w swoim orzeczeniu. Sprostowanie niedokładności danych jest w świetle powyższego niemożliwe. Sąd nie mógł odnieść się do złożonego wniosku także jako wniosku o sprostowanie oczywistej omyłki, nie doszło bowiem do istotnego przeoczenia przy rozstrzygnięciu sprawy. Z tych względów i na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji. m.s.
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 31 grudnia 2004 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:
Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2004 r.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia E. M.
na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 listopada 2004 r. sygn. akt VI SA/Wa 546/04 w sprawie ze sprzeciwu E. M.
od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2004 r.
w sprawie ze skargi E. M.
na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie odmowy udzielenia patentu p o s t a n a w i a:
- oddalić zażalenie -
UZASADNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 listopada 2004 r. sygn. akt VI SA/Wa 546/04 w sprawie ze sprzeciwu E. M. wniesionego od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2004 r. w sprawie ze skargi E. M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 marca 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia patentu - odmówił przyznania prawa pomocy.
Strona wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na to postanowienie, wnosząc o sprostowanie omyłki zawartej w postanowieniu, a zwłaszcza uściślenie tekstu postanowienia w kwestii zmiany decyzji Urzędu Patentowego RP w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy.
W podsumowaniu zażalenia E. M. podtrzymał wniosek o przyznanie prawa pomocy, zarzucając jednocześnie, że w formularzu nie znalazł w pouczeniu wskazania konieczności dostarczenia urzędowych zaświadczeń, a stan (swojego majątku) dokumentował w oparciu o urzędowe dokumenty.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Na podmiocie ubiegającym się o przyznanie prawa pomocy spoczywa zatem obowiązek wykazania, należytego udowodnienia i udokumentowania, że zachodzą okoliczności uzasadniające pozytywne rozpatrzenie złożonego przez nią wniosku. Trzeba bowiem podkreślić, iż udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
Skarżący zakwestionował rozstrzygnięcie Sądu I instancji, odmawiające przyznania mu prawa pomocy, podnosząc, iż złożone przez niego oświadczenia odpowiadają stanowi faktycznemu w sprawie, następnie że wypełnił wszystkie nałożone przez Sąd zobowiązania, a o części swych powinności nie został należycie poinformowany.
W ocenie Sądu, uzasadnienie zażalenia przedstawione przez stronę nie stanowi podstawy do zmiany treści rozstrzygnięcia wydanego już w niniejszej sprawie. Nie przedstawiono bowiem żadnych nowych okoliczności istotnych w sprawie, które uzasadniałyby podważenie oceny dokonanej w zaskarżonym akcie. Ponownie przytoczone zostały zarzuty pod adresem Urzędu Pracy w Sosnowcu i Urzędu Patentowego RP, przy czym brak jest w aktach sprawy materiałów potwierdzających ich zasadność, nie można bowiem uznać za takowe pisma nadesłane przez wspomniane urzędy.