Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Stanik po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej w sprawie ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 maja 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 805/05 w sprawie ze skargi Adama P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 czerwca 2005 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2003 r. postanawia: z urzędu sprostować oczywistą omyłkę w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2007 r., sygn. akt I FSK 1217/06, w ten sposób, że fragment na trzeciej stronie uzasadnienia "Powyższy wyrok zaskarżony został skargą kasacyjną Adama P." zastąpić fragmentem "Powyższy wyrok zaskarżony został skargą kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w W.".
Wyrokiem z dnia 26.09.2007 r., o sygn. akt I FSK 1217/06, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17.05.2006 r. , sygn. I SA/Wr 805/05, i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, co następuje:
Na wstępie podkreślić trzeba, że złożony wniosek dotyczy sprostowania uzasadnienia wyroku. Jakkolwiek ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie stanowi wprost, że rektyfikacja może dotyczyć również treści uzasadnienia rozstrzygnięcia, to jednak taką możliwość należy dopuścić, stosując wykładnię celowościową art. 156 § 1 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej "popsa"). Pogląd ten potwierdzono m.in. w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 15.04.1982 r., I PZ 7/82, OSNC 1982, nr 10, poz. 155).
W uzasadnieniu wyroku z dnia 26.09.2007 r. Naczelny Sąd Administracyjny błędnie wskazał podmiot, który wniósł skargę kasacyjną, tj. podał, że "Powyższy wyrok zaskarżony został skargą kasacyjną Adama P." (strona 3 uzasadnienia). Tym czasem nie ulega wątpliwości, iż podmiotem tym był Dyrektor Izby Skarbowej w W.
W związku z tym wymienioną wyżej oczywistą omyłkę Naczelny Sąd Administracyjny sprostował na podstawie art. 156 § 1 i 2 w związku z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w sposób wskazany w sentencji postanowienia.