Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Kołaczek po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1330/16 odrzucające skargę kasacyjną A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1330/16 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 7 lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od stycznia do września 2008 r., zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 2008 r. postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1330/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, stosownie do art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej powoływana również jako "P.p.s.a."), odrzucił skargę kasacyjną Skarżącej z powodu nieuzupełnienia w terminie braku skargi kasacyjnej w postaci złożenia wniosku o rozpoznanie sprawy na rozprawie lub oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy.
W zażaleniu na powyższe postanowienie, zastępujący Stronę pełnomocnik zarzucił naruszenie art. 176 § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 178 P.p.s.a. w zw. z art. 182 § 2 P.p.s.a., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu przez Sąd, że brak wskazania w treści skargi kasacyjnej wniosku o rozpoznanie skargi na rozprawie, bądź oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy, stanowi brak formalny uniemożliwiający rozpoznanie skargi na posiedzeniu niejawnym, a tym samym odrzuceniu przedmiotowej skargi kasacyjnej, podczas gdy z literalnego brzmienia art. 182 § 2 P.p.s.a. czytanego a contrario wynika, że brak umieszczenia stosownego oświadczenia nie uniemożliwia rozpoznania sprawy w ramach rozprawy.
Mając na uwadze wskazany zarzut w zażaleniu wniesiono o:
1) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przyjęcie skargi kasacyjnej z dnia 28 kwietnia 2017 r. do rozpoznania;
2) zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
3) zwrócenie się przez Naczelny Sąd Administracyjny z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Konstytucyjnego "czy art. 176 § 2 PPSA w zw. z art. 178 PPS w zw. z art. 182 § 2 PPSA w zakresie, w jakim przepisy przewidują odrzucenie, skargi kasacyjnej niespełniającej wymagań zawartych w art. 176 § 2 PPSA są zgodnie z art. 45 ust. 1 oraz art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej".
W uzasadnieniu zażalenia jego autor wyraził pogląd, że brak w treści skargi kasacyjnej wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie lub oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy nie jest na tyle istotnym brakiem formalnym, aby tamował on nadanie sprawie biegu, w szczególności w sytuacji gdy na podstawie art. 182 jest możliwym rozpoznanie sprawy w ramach rozprawy. Jego zdaniem zastosowana przez Sąd pierwszej instancji wykładnia art. 176 § 2 P.p.s.a. w żaden sposób nie przyczynia się do uproszczenia i odformalizowania procesu rozpoznania niniejszej sprawy, co więcej narusza prawo Skarżącego do rzetelnego rozpoznania sprawy w toku dwuinstancyjnego postępowania sądowego, poprzez ukształtowanie nadmiernych i nieuzasadnionych wymogów formalnych zwykłego środka zaskarżenia, utrudniających merytoryczne rozpoznanie sprawy przez sąd drugiej instancji, a także prawo do sądu, przez jego niewspółmierne ograniczenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Według art. 176 § 1 P.p.s.a. skarga kasacyjna powinna zawierać:
- oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części;