Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Ol 621/14 odrzucające skargę kasacyjną w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 26 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2011 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z 23 marca 2015 r., I SA/Ol 621/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną W. M. od postanowienia tego Sądu z 30 stycznia 2015 r. (odrzucającego skargę), stosownie do art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej Ppsa.
W motywach postanowienia zauważono, że skarga kasacyjna jest niedopuszczalna z tej przyczyny, że nie została podpisana przez jedną z osób wymienionych w art. 175 Ppsa Sąd nie miał wątpliwości, że skarga kasacyjna nie została podpisana przez reprezentującego skarżącego adw. A. R. Nieczytelny podpis bez pieczęci adwokata widniejący w skardze kasacyjnej zdecydowanie różni się bowiem od nieczytelnego podpisu tego pełnomocnika, składanego przez niego w niniejszej sprawie w dotychczasowych pismach. Sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej przez osobę pozbawioną zdolności postulacyjnej jest zaś brakiem, który nie podlega uzupełnieniu w trybie art. 49 w zw. z art. 176 Ppsa i powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wniesiono o jego uchylenie, zarzucając naruszenie art. 49 w zw. z art. 43 Ppsa poprzez niezwrócenie się do pełnomocnika o uzupełnienie ww. braku formalnego skargi w sytuacji, gdy skarżący działał w sprawie poprzez ustanowionego pełnomocnika.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
W zażaleniu nie jest kwestionowane ustalenie Sądu pierwszej instancji, że skarga kasacyjna nie została sporządzona (podpisana) przez reprezentującego stronę adwokata, tj. że skarżący wniósł ją z uchybieniem art. 175 Ppsa.
W orzecznictwie ugruntowany jest tymczasem pogląd, podzielany przez skład orzekający w tej sprawie, że sporządzanie skargi kasacyjnej przez podmiot nieuprawniony jest brakiem nieusuwalnym, skutkującym odrzuceniem skargi kasacyjnej jako niedopuszczalnej. Brak zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego przy sporządzeniu skargi kasacyjnej jest zatem brakiem, który nie podlega uzupełnieniu (por. np. postanowienie NSA z dnia 4 stycznia 2012 r., I OZ 1088/11, CBOSA).
Pogląd powyższy zachowuje aktualność również na gruncie obecnie obowiązujących regulacji. Czym innym jest bowiem brak podpisu właściwej (uprawnionej) osoby pod skargą kasacyjną, a czym innym podpis osoby nieuprawnionej. O ile ten pierwszy brak podlega uzupełnieniu w trybie art. 177a Ppsa (w zw. z art. 2 ustawy z dnia 9 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. z 2015 r., poz. 1191), o tyle ten drugi wskazuje na sporządzenie skargi kasacyjnej przez podmiot nieuprawniony, a tym samym na jej niedopuszczalność w rozumieniu art. 178 Ppsa.
W tym stanie rzeczy nie może odnieść pożądanego skutku sformułowany w zażaleniu zarzut w zakresie braku wezwania pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia przedmiotowego braku formalnego skargi kasacyjnej. Strona domaga się bowiem tym samym dopuszczenia uzupełnienia braków kwalifikowanych, tj. takich, które nie podlegają konwalidacji.
Z tych powodów orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 Ppsa.