Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Kołaczek po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia E. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 sierpnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 956/07 w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi E. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 lutego 2007 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności E. K. jako członka zarządu Spółdzielni Pracy T. w W. za zaległości podatkowe spółdzielni w podatku od towarów i usług za czerwiec 2003 r. wraz z odsetkami za zwłokę oraz za koszty postępowania egzekucyjnego postanawia: oddalić zażalenie.
Z akt sprawy wyłania się następujący przebieg postępowania. Skarżąca - E. K. - w skardze na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 lutego 2007 r. zawarła jednocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 956/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił wstrzymania zaskarżonej decyzji. Sąd I instancji wskazał, że skarżąca - domagając się wstrzymania wykonania decyzji - podniosła okoliczności mające charakter wyłącznie merytorycznych zarzutów, skierowanych przeciwko kwestionowanej decyzji organów podatkowych. Zawarty w skardze wniosek nie zawierał natomiast - zdaniem sądu I instancji - żadnego odniesienia do wymaganych ustawą przesłanek, o jakich mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej - p.p.s.a.).
Pismem z dnia 13 września 2007 r. strona wniosła zażalenie na ww. postanowienie WSA we Wrocławiu. Skarżąca zarzuciła, że sąd I instancji nie uwzględnił faktu, że jedynym źródłem utrzymania strony jest świadczenie przedemerytalne oraz że nie posiada ruchomości i nieruchomości, których spieniężenie mogłoby pozwolić regulować zobowiązania. Skarżąca wskazała również, że ma na utrzymaniu wraz z mężem studiującą córkę, a także podniosła, iż egzekwowanie kwot przed prawomocnym rozpatrzeniem skarg byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego możliwości złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
W świetle powyższej regulacji należy zgodzić się z sądem I instancji, że to skarżąca była zobowiązana wykazać, że zachodzi jedna z przesłanek wskazanych w wymienionym przepisie, uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest przy tym wystarczający sam wniosek strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny być natomiast poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej (tak: J. P. Tarno, "prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 188, również postanowienie NSA z 30 listopada 2004 r., GZ 120/04, niepubl.). Skoro skarżąca do wniosku nie dołączyła takich dokumentów, zarzut nieprawidłowego rozstrzygnięcia sprawy przez sąd I instancji należy uznać za bezzasadny. Sąd nie miał bowiem obowiązku wyręczania skarżącej w kwestii dokumentowania jej trudnej sytuacji majątkowej, w szczególności dochodzenia wpływu kosztów kształcenia córki na sytuację majątkową rodziny.
Niezasadny jest również sformułowany w zażaleniu przez stronę zarzut naruszenia zasad współżycia społecznego. Ustawodawca w art. 61 § 3 p.p.s.a. wskazał wyraźnie dwie przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Naruszenie zasad współżycia społecznego nie może zatem stanowić podstawy do wstrzymania wykonania decyzji.
Niezależnie od powyższego Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, że oddalenie zażalenia w niniejszej sprawie nie stoi na przeszkodzie do złożenia powtórnego wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności.
Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny, stosownie do art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił zażalenie oddalić.