Skarga kasacyjna na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie odmowy przeprowadzenia dowodu w sprawie dotyczącej określenia kwoty długu celnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Myślińska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 28 września 2016 r. sygn. akt III SA/Lu 1074/16 w sprawie ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przeprowadzenia dowodu w sprawie dotyczącej określenia kwoty długu celnego postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie, 2. umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie w sprawie ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przeprowadzenia dowodu w sprawie dotyczącej określenia kwoty długu celnego.

Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z dnia 28 września 2016 r., sygn. akt III SA/Lu 1074/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę [...] na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przeprowadzenia dowodu w sprawie dotyczącej określenia kwoty długu celnego.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji stwierdził, że zaskarżone postanowienie nie podlega kognicji wojewódzkiego sądu administracyjnego, bowiem nie mieści się w żadnej kategorii aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016, poz. 718 z późn. zm.), dalej: p.p.s.a.

Wobec powyższego skargę na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2016 r. należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a.

Na marginesie WSA wskazał, że niedopuszczalność wniesienia skargi na postanowienie w przedmiocie odmowy przeprowadzenia dowodu nie pozbawia strony możliwości kontroli tego postanowienia. Zgodnie z art. 237 Ordynacji podatkowej, postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć tylko w odwołaniu od decyzji. Strona ma zatem prawo podnieść zarzuty w stosunku do takiego postanowienia w odwołaniu od decyzji kończącej sprawę w I instancji, a także później w skardze do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną, kończącą postępowanie, w ramach którego takie postanowienie zostało wydane.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożyła [...]. Strona wniosła uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Ponadto autor skargi kasacyjnej wniósł o rozpoznanie niezaskarżalnego odrębnie zarządzenia Przewodniczącego o rozdzieleniu skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] w zakresie cła oraz podatku od towarów i usług znak [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. na dwie skargi - skargę na decyzję sygn. akt: III SA/Lu 1073/16 i skargi na postanowienie dowodowe (które to zarządzenie nie zostało doręczone Skarżącej) i jego uchylenie. Przedmiotowe zarządzenie Przewodniczącego wykreowało - wbrew woli Skarżącej odrębną sprawę "ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia-[...] marca 2016 roku znak [...] " o sygn. akt: III SA/Lu 1074/16, której to skargi Skarżąca nie wniosła, a które to zarządzenie miało zasadniczy wpływ na wydane następnie rozstrzygnięcie Sądu I instancji.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), mające zasadniczy wpływ na wynik sprawy:

1. art. 58 § 1 w zw. z art. 57 § 3 p.p.s.a. i art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na odrzuceniu skargi, która nie została wniesiona przez stronę, a powstała jedynie na skutek nieuzasadnionego "wyodrębnienia" ze skargi na decyzję (sygn. akt: III SA/Lu 1073/16) złożonej przez stronę, skargi na postanowienie dowodowe. Zarówno z:

Strona 1/4