Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Zofia Borowicz (spr.) Sędzia NSA Lidia Ciechomska- Florek Protokolant Ilona Szczepańska po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I. Spółki z o.o. w B.-B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SA/Gl 2047/13 w sprawie ze skargi I. Spółki z o.o. w B.-B. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania oraz odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w sprawie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie podatku akcyzowego po wznowieniu postępowania postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić I. Spółce z o.o. w B.-B. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. uiszczony wpis od skargi kasacyjnej w wysokości 100 (sto) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Gl 2047/13 oddalił skargę "I." sp. z o.o. w B. (dalej: skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania oraz odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w sprawie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie podatku akcyzowego po wznowieniu postępowania.
Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia. W dniu 26 czerwca 2013 r. Naczelnik Urzędu Celnego w B. wydał decyzję, którą odmówił uchylenia w całości decyzji ostatecznej z dnia 24 maja 2011 r. określającej skarżącej prawidłową kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za czerwiec 2006 r. w wysokości 0,00 zł. Decyzja ta została wysłana na adres doradcy podatkowego, M.D. reprezentującego skarżącą i uznana za doręczoną w dniu 15 lipca 2013 r. w trybie art. 150 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zwanej dalej: ord. pod. Tego dnia upłynął bowiem ostatni dzień czternastodniowego okresu przechowywania decyzji w placówce pocztowej. Pismem z dnia 5 września 2013 r. pełnomocnik skarżącej złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. W jego uzasadnieniu wskazał, że skoro postanowieniem z dnia 24 maja 2013 r. organ powiadomił go o nowym terminie zakończenia sprawy, wyznaczając go na dzień 28 lipca 2013 r. miał prawo zakładać, że decyzja zostanie wydana i przesłana z końcem lipca 2013 r., tym bardziej, że od czasu wydania tego postanowienia organ nie podejmował żadnych czynności i nie przesyłał żadnej korespondencji. Zakładając, że decyzja zostanie doręczona w wyznaczonym terminie, wyjechał na wczasy w okolice Krakowa. Fakt ten udokumentował uwierzytelnioną kopią rachunku za noclegi w pensjonacie, z którego usług korzystał. Nie mógł zatem odebrać awiza dotyczącego decyzji wydanej przed wskazanym terminem. W uzasadnieniu wniosku wyjaśnił, że pobyt na wczasach jest wystarczającą przesłanką uprawdopodobniającą, że uchybienie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jego winy. Nie upoważnił też żadnego z pracowników do odbioru przesyłek, gdyż wykonują oni swoją pracę poza siedzibą firmy. Końcowo wyjaśnił, że o wydaniu decyzji dowiedział się z pisma organu z dnia 27 sierpnia 2013 r., doręczonego mu 30 sierpnia 2013 r. Było ono odpowiedzią na jego zapytanie dotyczące załatwienia sprawy. Dlatego też, w najbliższym terminie, t.j. w dniu 2 września 2013 r., udał się do siedziby organu, gdzie zapoznał się z aktami sprawy. Po dopełnieniu tej czynności mógł dopiero podjąć w imieniu skarżącej stosowne kroki, w postaci złożenia odwołania wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] października 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w K. na podstawie art. 162 § 1, art. 163 § 2, art. 228 § 1 pkt 2, art. 223 § 2 pkt 1 ord. pod. stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania i odmówił przywrócenia terminu do jego wniesienia. W uzasadnieniu stwierdził, że decyzja Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia 26 czerwca 2013 r. została doręczona pełnomocnikowi skarżącej w dniu 15 lipca 2013 r. w trybie art. 150 § 1 i § 2 ord. pod., tj. z ostatnim dniem przechowywania przesyłki w placówce pocztowej. Termin do wniesienia odwołania upływał zatem w dniu 29 lipca 2016 r. Tymczasem pełnomocnik skarżącej złożył je 6 września 2013 r., to jest z uchybieniem terminu do jego wniesienia. W ocenie organu nie zostały spełnione przesłanki z art. 162 ord. pod., który przewiduje możliwość przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Błędne było założenie pełnomocnika, że może udać się na urlop bez wyznaczenia osób mogących odebrać ewentualną korespondencję, z uwagi na fakt, że 28 lipca 2013 r. organ miał zakończyć sprawę. Wyjaśnić należy, że wskazany w postanowieniu organu z 24 maja 2013 r. nowy termin załatwienia sprawy nie oznacza daty wydania decyzji, lecz wyznacza przewidywany czasookres do wydania rozstrzygnięcia (rozstrzygniecie może zostać wydane przed tym terminem). To oznacza, że pełnomocnik strony nie wykazał się szczególną starannością, ani dbałością o swoje sprawy. Zachowanie pełnomocnika, w sytuacji gdy miał świadomość, że zatrudnieni u niego pracownicy wykonują swoją pracę poza siedzibą firmy i nie są upoważnieni do odbioru przesyłek firmowych, a on sam nie zainteresował się - przed wyjazdem na urlop - sprawą, do której został ustanowiony, albowiem nie wykonał chociażby telefonu do organu celem uzyskania informacji o stanie sprawy, należało ocenić jako niedbalstwo w stopniu przynajmniej lekkim i brak dbałości o własne interesy. Dyrektor Izby Celnej wyjaśnił, że z postanowienia o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy do 28 lipca 2013 r. wynikało, że przyczyną niedotrzymania terminu nie było gromadzenie nowych dowodów, lecz konieczność dogłębnego przeanalizowania dowodów już istniejących, dlatego też organ nie miał obowiązku ponawiania wezwania z art. 200 § 1 ord. pod. przed wydaniem decyzji.