Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra po rozpoznaniu w dniu 26 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Burmistrza R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Kr 627/18 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi Burmistrza R. na upomnienie Wojewody M. z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie wezwania do uregulowania należności z tytułu kary pieniężnej za wydanie decyzji z naruszeniem terminu postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 22 czerwca 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 627/18 odrzucił skargę Burmistrza R. na upomnienie Wojewody M. z dnia [...] marca 2018 r. znak [...] oraz zwrócił stronie skarżącej wniesiony wpis od skargi.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że ww. upomnienie Wojewody M. zostało wydane na podstawie art. 6 § 1 oraz art. 15 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1201 ze zm. - dalej: u.p.e.a.). W upomnieniu pouczono, że w przypadku nieuregulowania należności we wskazanym terminie sprawa zostanie skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego.
Sąd I instancji odrzucił skargę jako niedopuszczalną uznając, że upomnienie, które stało się przedmiotem skargi Burmistrza R. nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego wyznaczonego treścią przepisu art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017r., poz. 1369 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), a zatem skarga na to upomnienie nie należy do właściwości sądów administracyjnych.
Burmistrz R. wniósł skargę kasacyjną od powyższego postanowienia, domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy WSA do ponownego rozpoznania oraz zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
1) art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie i odrzucenie skargi i w konsekwencji jej nie rozpoznanie, pomimo że upomnienie stanowi czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącą obowiązków wynikających z przepisów prawa, potwierdza obowiązki wynikające z przepisów prawa, tj. obowiązek wystawienia upomnienia wynika z art. 15 § 1 u.p.e.a., upomnienie potwierdza obowiązek zapłaty kary pieniężnej wynikającej z art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, czynność polegająca na naliczeniu kosztów upomnienia stwierdza natomiast obowiązki wynikające z art. 15 § 2 u.p.e.a., ponieważ kształtuje obowiązek zapłaty tych kosztów pod rygorem ściągnięcia w trybie określonym dla kosztów egzekucyjnych, a więc czynność taka podlega zaskarżeniu w trybie sądowoadministracyjnym,
2) art. 3 § 2 pkt. 4 p.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, że upomnienie nie jest czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą obowiązków wynikających z przepisów prawa, co w konsekwencji doprowadziło do odrzucenia skargi przez Sąd I instancji, a nie do merytorycznego jej rozpatrzenia,
Argumentację na poparcie powyższych zarzutów skarżący kasacyjnie przedstawił w uzasadnieniu skargi kasacyjnej.
Wojewoda M. w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.