Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku P. Spółki z o.o. w J. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej P. Spółki z o.o. w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt III SA/Gd 573/13 w sprawie ze skarg P. Spółki z o.o. w J. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w G. z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...]; [...]; nr [...]; [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonych decyzji.
P. w J. w skardze kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z 21 listopada 2013 r., sygn. akt III SA/Gd 573/13, wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Celnej w G. z [...] kwietnia 2013 r.
W uzasadnieniu wniosku podała, że wykonanie tej decyzji spowoduje zaprzestanie przez to przedsiębiorstwo prowadzenia działalności gospodarczej. W wyniku działań prowadzących do wyegzekwowania należności wynikających z zaskarżonych decyzji doszło do zajęcia towarów skarżącej, co uniemożliwia jej prowadzenie działalności gospodarczej. W konsekwencji Bank [...] w K. poinformował skarżącą, że rozważa wszczęcie procedury wypowiedzenia udzielonych kredytów inwestycyjnych. Okoliczność ta zdaniem skarżącej może prowadzić do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. W ocenie spółki okolicznością przemawiającą dodatkowo o zasadności przyznania ochrony tymczasowej jest fakt, że skarżąca zatrudnia 56 pracowników, którzy w razie jej upadłości zostaną bez pracy. Nadmieniono, że w regionie bielskim, w którym działa skarżąca, trudno im będzie znaleźć nową pracę. Ponadto podkreślono, że decyzje zostały wstrzymane na etapie postępowania przez Sądem I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że skarżący może, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), złożyć na etapie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, który musi spełniać takie same wymagania, jak stawiane wnioskowi składanemu w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że przez określoną w powołanym przepisie szkodę należy rozumieć taką szkodę majątkową oraz niemajątkową, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie NSA z 21 listopada 2012 r., sygn. akt II OZ 1026/12 i z 26 października 2012 r., sygn. akt II OSK 1841/12.). Trudne do odwrócenia skutki natomiast, to takie prawne lub faktyczne konsekwencje, które powodują trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego następuje tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z 15 listopada 2012 r., sygn. akt II OZ 990/12 i z 2 października 2012 r., sygn. akt I GSK 1251/12).
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca uprawdopodobniła wystąpienie przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, tj. wykazała, że wystąpi zarówno znaczna szkoda w majątku jak i trudne do odwrócenia skutki.
Po pierwsze, prowadzona egzekucja z towarów skarżącej doprowadziłaby do ich sprzedaży po cenie znacznie niższej niż rynkowa, co spowodowałoby znaczną szkodę w majątku skarżącej.
Zachodzi również druga z przesłanek, gdyż brak środków na bieżącą działalność zmusiłby skarżącą do zaprzestania prowadzenia działalności i zwolnienia pracowników. Utrata płynności finansowej również może skutkować utartą środków z kredytu inwestycyjnego udzielonego przez bank. Zdaniem NSA skutki te są realne i spowodowałyby zmianę okoliczności na tyle trudną do "naprawienia", że przemawiają za przyznaniem ochrony tymczasowej.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.