Skargę kasacyjną złożoną przed doręczeniem stronie orzeczenia Sądu z uzasadnieniem należy potraktować jako czynność przedwczesną i z tego powodu niedopuszczalną.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Maria Myślińska po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2004 r. sygn. akt SA/Rz 2582/02 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Przemyślu z dnia 15 listopada 2002r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu odsetek wyrównawczych p o s t a n a w i a: odrzucić skargę kasacyjną U Z A S A D N I E N I E Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 19 listopada 2004 r. sygn. akt SA/Rz 2582/02 oddalił skargę M. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Przemyślu z dnia 15 listopada 2002r. nr [...] w przedmiocie zwrotu odsetek wyrównawczych z następującym uzasadnieniem. Oddalając skargę na powyższą decyzję Sąd uznał za bezsporne, że decyzją z dnia 20 sierpnia 2002r. Dyrektor Izby Celnej w Przemyślu uchylając decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w Przemyślu z dnia 13 sierpnia 2001r. w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe i umarzając postępowanie w sprawie przyjął, że zgłoszenie celne dokonane przez skarżącego jest prawidłowe, a wartość celna sprowadzonego towaru jest wartością transakcyjną wynikającą z faktury wystawionej przez kontrahenta zagranicznego. Konsekwencją tego było więc, zdaniem Sądu, wydanie decyzji w oparciu o treść art. 250 § 3 Kodeksu celnego w przedmiocie zwrotu należności celnych przywozowych, ze stosownymi odsetkami naliczonymi zgodnie z przepisem art. 250 § 5 Kodeksu celnego, przy przyjęciu, że niewłaściwe ustalenie należności celnych było wynikiem błędu organu celnego, a skarżący do powstania tego błędu w żaden sposób nie przyczynił się. Sąd uznał stanowisko organu orzekającego, który dokonał zwrotu uiszczonych odsetek wyrównawczych, uiszczonych odsetek za zwłokę za zgodne z prawem. Sąd stwierdził, że odsetki wyrównawcze, jako nie będące należnościami celnymi, zwracane stronie nie podlegają oprocentowaniu nawet wówczas, gdy do ich pobrania doszło w wyniku błędu organu celnego, a strona do powstania tego błędu w żaden sposób się nie przyczyniła. W związku z tym Sąd uznał za bezzasadny wniosek skarżącego, że skoro odsetki wyrównawcze są konsekwencją powstania długu celnego, do ich zwrotu należałoby zastosować przepisy dotyczące zwrotu długu celnego. Od powyższego wyroku M. G. złożył w dniu 14 stycznia 2005 r. skargę kasacyjną (dowód - data stempla - k. 48 akt sądowych) do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. art. 222 § 4 i § 5 Kodeksu celnego w zw. z art. 250 § 3 Kodeksu celnego przez ich błędną wykładnię i odmowę wypłaty odsetek od odsetek wyrównawczych zwróconych stronie na podstawie decyzji organu celnego. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący stwierdził, że w sytuacji, gdy sam dług celny podlega zwrotowi wraz z odsetkami w trybie art. 250 Kodeksu celnego, zarządzając zwrot odsetek wyrównawczych, należy uwzględnić obowiązek ich zwrotu z odsetkami liczonymi według zasad i w wysokości określonej w przepisach regulujących pobieranie odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. W konkluzji skarżący podniósł, że wobec braku przepisów regulujących wprost zasady zwrotu odsetek wyrównawczych, należałoby dla określenia tych zasad odpowiednio stosować przepisy regulujące zasady zwrotu należności celnych. W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Izby Celnej w Przemyślu wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania według obowiązujących norm. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zgodnie z art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), dalej jako p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Skarga kasacyjna musi spełniać wymagania określone w przepisach Działu IV, Rozdział I Skarga kasacyjna - p.p.s.a. Jednym z warunków, które ten środek zaskarżenia musi spełniać, jest wymóg określony w art. 177 § 1 p.p.s.a., a mianowicie taki, że skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Przepis ten określa przyczynę niedopuszczalności skargi kasacyjnej o charakterze przedmiotowym. Przyczyny niedopuszczalności skargi kasacyjnej mogą mieć bowiem charakter podmiotowy np. skarga wniesiona przez nieuprawniony podmiot albo przedmioty, jeżeli skarga kasacyjna nie przysługuje na dane orzeczenie. Z wyraźnego brzmienia cytowanego przepisu wynika, że skarga kasacyjna nie może być skutecznie wniesiona bez uprzedniego wniosku o sporządzenie uzasadnienia. Istota skargi kasacyjnej polega na zakwestionowaniu orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego. Bez spełnienia tego wymogu skarga kasacyjna nie może zostać skutecznie wniesiona, bowiem bez znajomości motywów zawartych w uzasadnieniu wyroku nie jest możliwe prawidłowe sformułowanie podstaw kasacyjnych, czyli wskazanie na czym polegało naruszenie prawa materialnego lub procesowego przez sąd orzekający w pierwszej instancji. Brak uzasadnienia pozbawia skarżącego możliwości racjonalnego sformułowania podstaw kasacyjnych, przedstawienia okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji oraz wniosków kasacyjnych (por. postanowienie SN z 24 kwietnia 2001 r. II CZ 146/00, OSNC 2001/12/180). Mając na uwadze, że skarga kasacyjna została wniesiona w dniu 14 stycznia 2005 r. (dowód: data stempla - k. 48 akt sądowych), stwierdzić należy, że została ona wniesiona przed dniem doręczenia skarżącemu wyroku wraz z uzasadnieniem, co miało miejsce w dniu 17 stycznia 2005r. (dowód: potwierdzenie odbioru - k. 37 akt sądowych), a nie jak podnosi skarżący w dniu 16 grudnia 2004r. Z uwagi na fakt, że skarga kasacyjna została wniesiona przed dniem doręczenia skarżącemu odpisu wyroku z uzasadnieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie powinien był ją odrzucić na podstawie art. 178 p.p.s.a., jako niedopuszczalną z innych przyczyn (art. 177 § 1 p.p.s.a.). Skargę kasacyjną złożoną przed doręczeniem stronie orzeczenia Sądu z uzasadnieniem należy potraktować jako czynność przedwczesną i z tego powodu niedopuszczalną. W związku z tym, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie nie odrzucił skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 180 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 11 maja 2005 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:
Sędzia NSA Maria Myślińska po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2005 r.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. G.
od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2004 r. sygn. akt SA/Rz 2582/02 w sprawie ze skargi M. G.
na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Przemyślu z dnia 15 listopada 2002r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu odsetek wyrównawczych p o s t a n a w i a:
odrzucić skargę kasacyjną
U Z A S A D N I E N I E
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 19 listopada 2004 r. sygn. akt SA/Rz 2582/02 oddalił skargę M. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Przemyślu z dnia 15 listopada 2002r. nr [...] w przedmiocie zwrotu odsetek wyrównawczych z następującym uzasadnieniem.
Oddalając skargę na powyższą decyzję Sąd uznał za bezsporne, że decyzją z dnia 20 sierpnia 2002r. Dyrektor Izby Celnej w Przemyślu uchylając decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w Przemyślu z dnia 13 sierpnia 2001r. w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe i umarzając postępowanie w sprawie przyjął, że zgłoszenie celne dokonane przez skarżącego jest prawidłowe, a wartość celna sprowadzonego towaru jest wartością transakcyjną wynikającą z faktury wystawionej przez kontrahenta zagranicznego. Konsekwencją tego było więc, zdaniem Sądu, wydanie decyzji w oparciu o treść art. 250 § 3 Kodeksu celnego w przedmiocie zwrotu należności celnych przywozowych, ze stosownymi odsetkami naliczonymi zgodnie z przepisem art. 250 § 5 Kodeksu celnego, przy przyjęciu, że niewłaściwe ustalenie należności celnych było wynikiem błędu organu celnego, a skarżący do powstania tego błędu w żaden sposób nie przyczynił się. Sąd uznał stanowisko organu orzekającego, który dokonał zwrotu uiszczonych odsetek wyrównawczych, uiszczonych odsetek za zwłokę za zgodne z prawem.
Sąd stwierdził, że odsetki wyrównawcze, jako nie będące należnościami celnymi, zwracane stronie nie podlegają oprocentowaniu nawet wówczas, gdy do ich pobrania doszło w wyniku błędu organu celnego, a strona do powstania tego błędu w żaden sposób się nie przyczyniła. W związku z tym Sąd uznał za bezzasadny wniosek skarżącego, że skoro odsetki wyrównawcze są konsekwencją powstania długu celnego, do ich zwrotu należałoby zastosować przepisy dotyczące zwrotu długu celnego.
Od powyższego wyroku M. G. złożył w dniu 14 stycznia 2005 r. skargę kasacyjną (dowód - data stempla - k. 48 akt sądowych) do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania.
Zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. art. 222 § 4 i § 5 Kodeksu celnego w zw. z art. 250 § 3 Kodeksu celnego przez ich błędną wykładnię i odmowę wypłaty odsetek od odsetek wyrównawczych zwróconych stronie na podstawie decyzji organu celnego.