Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący: sędzia NSA Henryk Wach po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 stycznia 2019 r. sygn. akt III SAB/Wr 15/16 w zakresie odrzucenia zażalenia na zarządzenie z 24 października 2018 r. oraz odrzucenia zażalenia na zarządzenie z 25 października 2018 r. w sprawie ze skargi M. S. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy N. w przedmiocie bezczynności organu w postępowaniu egzekucyjnym postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 8 stycznia 2019 r., sygn. akt III SAB/Wr 15/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił zażalenia M. S. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału III z dnia 24 października 2018 r. o uchyleniu zarządzenia z dnia 28 czerwca 2018 r. o ponownym wezwaniu skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł i zarządzenie z dnia 25 października 2018 r. o ponownym wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że zarządzeniem z 23 lutego 2018 r. M. S. został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Postanowieniem z 24 maja 2018 r., sygn. akt I GZ 132/18 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącego na opisane wyżej zarządzenie z 23 lutego 2018 r.
W konsekwencji zarządzeniem z 28 czerwca 2018 r. Przewodniczący Wydziału III wezwał skarżącego - stosownie do treści własnego niezaskarżalnego zarządzenia z 23 lutego 2018 r. - do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Pismem z 20 czerwca 2018 r. skarżący złożył wniosek o prawo pomocy. Postanowieniem z 24 października 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z 12 września 2018 r. o odmowie przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Wobec powyższego Przewodniczący Wydziału III zarządzeniem z 24 października 2018 r. uchylił swoje własne zarządzenie z 28 czerwca 2018 r. Zarządzeniem z 25 października 2018 r. Przewodniczący Wydziału III ponownie wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi - w związku z wydaniem przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowienia z 24 maja 2018 r. sygn. akt I GZ 132/18 o oddaleniu zażalenia.
Na zarządzenia z 24 i 25 października 2018 r. skarżący wniósł zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że zażalenia na zarządzenia z dnia 24 i 25 października 2018 r. są niedopuszczalne. Zostały one wydane w konsekwencji zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego z 23 lutego 2018 r., które jest już prawomocne. O prawidłowości zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu (w tym też o prawidłowej wysokości wypisu) przesądził Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 24 maja 2018 r., którym oddalił zażalenie skarżącego na zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego.
Powyższe oznacza, że nie przysługuje już prawo do jego zaskarżenia.
Zażaleniem z 8 lutego 2019 r. skarżący wniósł zażalenie na postanowienie Sądu I instancji odrzucające jego zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 198 p.p.s.a. do zażaleń na zarządzenia przewodniczącego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zażaleń na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego. Natomiast do postępowania zażaleniowego stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej.
Stosowanie do treści art. 230 § 1 i § 2 p.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, takich jak skarga, sprzeciw od decyzji, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata (art. 220 § 1 p.p.s.a.), w takiej sytuacji jednak przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania, a w razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania.
Należy wskazać, że Sąd I instancji zasadnie przyjął, że zażalenia na zarządzenie z dnia 24 i 25 października 2018 r. były niedopuszczalne. Zostały one, bowiem wydane w konsekwencji zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego z 23 lutego 2018 r., które stało się prawomocne. O prawidłowości zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu orzekał już Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 24 maja 2018 r., którym oddalił zażalenie skarżącego na zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego. Oznacza to, że nie przysługiwało już prawo do jego zaskarżenia.
Zarządzenie z 25 października 2018 r. miało charakter czynności materialno-technicznej i nie mieściło się w kategorii zarządzeń podlegających zaskarżeniu. Natomiast zarządzenie z 24 października 2018 r. uchylało zarządzenie, które jako wezwanie do wykonania prawomocnego zarządzenia było niezaskarżalne. W konsekwencji również zarządzenie z 24 października 2018 r. nie podlegało zaskarżeniu.
Powyższe prowadzi do konkluzji, że postanowienie Sądu I instancji jest zgodne z prawem, natomiast Sąd swoim działaniem nie naruszył gwarancji procesowych strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Z tych wszystkich względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.