Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Dariusz Dudra po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia G. Sp. z o.o. w B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2020 r., sygn. akt VIII SA/Wa 639/19 w zakresie odrzucenia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2020 r. o oddaleniu wniosku o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie ze skargi G.Sp. z o.o. w B. na decyzję Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 11 grudnia 2020 r., sygn. akt VIII SA/Wa 639/19, odrzucił zażalenie G.Sp. z o.o. w B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2020 r. o oddaleniu wniosku o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie ze skargi G.Sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności bezpośrednich.
Uzasadniając rozstrzygnięcie, Sąd I instancji wskazał, że skarżąca - pomimo wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia w terminie 7 dni, pod rygorem jego odrzucenia, doręczonego 9 listopada 2020 r. - nie wykonała obowiązku opłacenia zażalenia, co obligowało sąd do jej odrzucenia na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.).
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła spółka, zarzucając naruszenie konstytucyjnego prawa do sądu, zasad dobrej legislacji oraz naruszenia Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej art. 47-50.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 230 § 1 i 2 p.p.s.a. wynika, że od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały, przy czym jednym z tego rodzaju pism jest skarga. Zgodnie z art. 220 § 1 p.p.s.a. sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata.
Jak wynika z akt sprawy, Przewodniczący Wydziału zarządzeniem z 31 marca 2020 r. wezwał skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia. W zarządzeniu tym wskazano, że wymienioną kwotę (100 zł) należy uiścić w kasie Sądu, bądź na rachunek bankowy Sądu, w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu, pod rygorem odrzucenia zażalenia. Wspomniany rygor wynika z art. 220 § 3 p.p.s.a., który stanowi, że skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd. Doręczając odpis zarządzenia, pouczono stronę o prawie do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy obejmującego m.in. zwolnienie od kosztów sądowych.
W rozpoznawanej sprawie termin do wykonania zarządzenia upłynął 16 listopada 2020 r., tj. po upływie 7 dni od dnia doręczenia wezwania (9 listopada 2020 r. - k. 76 akt sądowych), jednak strona nie uiściła w tym terminie wpisu od zażalenia. W związku z powyższym, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji prawidłowo orzekł o odrzuceniu skargi na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a.
Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że w sprawie nie zachodzi wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania - ani na mocy ustawy (art. 239 i następne p.p.s.a.), ani postanowienia sądu w przedmiocie przyznania prawa pomocy.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.