Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Piszczek po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 10 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Bk 54/22 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 22 kwietnia 2022 r., sygn. akt I SA/Bk 54/22 w sprawie ze skargi S. Z. na czynność Burmistrza Szepietowa w przedmiocie niewypłacenia w należytej wysokości dotacji oświatowej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z 10 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Bk 54/22, na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2022.329 ze zm., dalej: p.p.s.a.) odrzucił skargę kasacyjną S. Z. na postanowienie tego Sądu z 22 kwietnia 2022 r. odrzucającego skargę na czynność Burmistrza Szepietowa w przedmiocie niewypłacenia w należytej wysokości dotacji oświatowej w roku 2021. Sąd zwrócił stronie uiszczony wpis od skargi kasacyjnej.
Przedstawiając stan faktyczny Sąd wskazał, że postanowienie z 22 kwietnia 2022 r. odrzucające skargę strony zostało wydane na podstawie art. 53 § 2 oraz 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. z uwagi na brak zachowania terminu do jej wniesienia.
Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi strony bez pouczenia o sposobie i terminie wniesienia środka zaskarżenia 29 kwietnia 2022 r.(k. 83).
Pełnomocnik strony pismem nadanym 27 maja 2022 r. wniósł skargę kasacyjną od postanowienia z 22 kwietnia 2022 r.
Uzasadniając odrzucenie skargi kasacyjnej Sąd I instancji wskazał, że skarga została odrzucona postanowieniem na mocy art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. z uwagi na wniesienie jej po upływie terminu do jej wniesienia. A zatem właściwym środkiem odwoławczym było w tym stanie rzeczy zażalenie, a nie skarga kasacyjna.
Tymczasem strona skarżąca (reprezentowana przez radcę prawnego), zapewne błędnie przyjmując, że od postanowienia o odrzuceniu skargi wydanego na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przysługuje skarga kasacyjna z 30 dniowym terminem na jej wniesienie (zob. art. 177 § 1 p.p.s.a.), wniosła ww. środek odwoławczy 27 maja 2022 r. (data stempla pocztowego, k. 99 akt sądowych).
Intencja wniesienia skargi kasacyjnej (a nie zażalenia) przez reprezentującego stronę skarżącą radcę prawnego została zamanifestowana w sposób jednoznaczny, nie tylko poprzez stosowne oznaczenie rodzaju środka odwoławczego, ale też z uwagi na powołanie się w dalszej kolejności, w podstawie prawnej, na przepisy regulujące instytucję skargi kasacyjnej (art. 175 pkt 1 i 2 p.p.s.a.). Dlatego też takie sformułowanie (określenie) środka odwoławczego Sąd uznał za wiążące.
Biorąc pod uwagę, że postanowienie z 10 czerwca 2021 r. zaskarżono skargą kasacyjną, a nie zażaleniem, Sąd uznał, że pełnomocnik strony skarżącej wniósł środek odwoławczy, który jest niedopuszczalny w rozumieniu art. 178 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj:
1. art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 173 § 1 p.p.s.a. - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, ze postanowienie z 22 kwietnia 2022 r. było zaskarżalne zażaleniem, podczas, gdy z uzasadnienia orzeczenia wynikało, ze przekroczenie terminu nie było jedyną przesłanką odrzucenia skargi;
2. art. 87 § 1 i 3 p.p.s.a. - poprzez ich niezastosowanie i niedoniesienie się do sformułowanego w skardze kasacyjnej wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia;