Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Czesława Socha po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia P. R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 marca 2005 r. sygn. akt 3 I SA/Gd 586/03 w sprawie ze skargi P. R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Gdyni z dnia 26 marca 2003 r. sygn. akt [...] w przedmiocie określenia wartości celnej towaru postanawia: zażalenie oddalić U Z A S A D N I E N I E Zaskarżonym postanowieniem odrzucono zażalenie P. R. z dnia 5 stycznia 2005 r. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 grudnia 2004 r. o sygnaturze 3 I SA/Gd 586/03 odmawiającego prawa pomocy. Sąd podał, że złożone zażalenie nie spełnia wymogów przewidzianych dla tego środka odwoławczego, a których nie uzupełniono w wymaganym terminie - pomimo doręczonego wezwania. Zażalenie na powyższe postanowienie złożył P. R.. Domagał się jego uchylenia. Podał, że jego sytuacja materialna i rodzinna od dłuższego czasu jest trudna, zasługuje na zwolnienie od kosztów sądowych i przyznanie adwokata z urzędu. Przyznał, że brak wykonania w całości zarządzenia wynika z braku doinformowania przez pracowników Sądu. Utrzymywał stały kontakt z Sądem, składał liczne pisma do różnych organów i z tego powodu także zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Naczelny Sąd Administracyjny zważy, co następuje: Zażalenie jest bezzasadne. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że zakres kontroli zaskarżonego postanowienia ograniczony jest do jego oceny zgodności z prawem. Sąd nie jest natomiast uprawniony na obecnym etapie postępowania do oceny zasadności postanowienia odmawiającego prawa pomocy z uwagi na zakres podmiotowo-przedmiotowy niniejszego postępowania zakreślonego przepisami prawa. Biorąc pod uwagę tak ograniczony zakres kognicji, Sąd rozpatrując niniejsze zażalenie mógł jedynie zbadać - czy zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, czy też to prawo narusza i w zależności od tej oceny orzec w sposób przewidziany w art. 184, 185 w związku z art. 145, 193, 197 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270). Przepis art. 194 § 1 pkt 8 powyższej ustawy stanowi, że zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego odrzucającego zażalenie. Trafnie Sąd I instancji przyjął, że skoro żalący nie uzupełnił braków formalnych zażalenia, nie spełniało wymogów dla tego środka odwoławczego i podlegało odrzuceniu. Skarżący nie zaprzeczył, że żądanych wymogów w całości nie uzupełnił. Oznacza to, że rozstrzygnięcie Sądu I instancji w oparciu o trafnie powołane podstawy prawne jest uzasadnione. Ocenie zatem podlega jedynie zarzut - czy żalący został prawidłowo wezwany o uzupełnienie braków. Z akt sprawy wynika, że tak. Zarządzeniem Sądu z dnia 13 stycznia 2005 r. (otrzymanym w dniu 16 lutego 2005 r.) żalącego wezwano - jakie braku, w jakim terminie należy uzupełnić. Pouczono też o skutkach prawnych w przypadku braku wykonania tych obowiązków. Nie można wobec tego przyjąć, że zachodziła podstawa do ubiegania się o dodatkowe informacje, o czym mowa w zarzucie zażalenia. Prawidłowość pouczenia dowodzi, że nie został naruszony art. 6 omawianej ustawy. Utrzymywanie zaś kontaktów z innymi organami nie ma znaczenia dla oceny tego zarzutu. Nie ma też znaczenia dla niniejszego postępowania. Z powyższych względów, skoro zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, dlatego na podstawie art. 184 § 1 w związku z art. 193, 197 cytowanej wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi złożone zażalenie podlegało oddaleniu.
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 23 maja 2005 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:
Sędzia NSA Czesława Socha po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2005 r.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia P. R.
od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 marca 2005 r. sygn. akt 3 I SA/Gd 586/03 w sprawie ze skargi P. R.
na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Gdyni z dnia 26 marca 2003 r. sygn. akt [...] w przedmiocie określenia wartości celnej towaru postanawia: zażalenie oddalić
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżonym postanowieniem odrzucono zażalenie P. R. z dnia 5 stycznia 2005 r. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 grudnia 2004 r. o sygnaturze 3 I SA/Gd 586/03 odmawiającego prawa pomocy.
Sąd podał, że złożone zażalenie nie spełnia wymogów przewidzianych dla tego środka odwoławczego, a których nie uzupełniono w wymaganym terminie - pomimo doręczonego wezwania.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył P. R.. Domagał się jego uchylenia. Podał, że jego sytuacja materialna i rodzinna od dłuższego czasu jest trudna, zasługuje na zwolnienie od kosztów sądowych i przyznanie adwokata z urzędu. Przyznał, że brak wykonania w całości zarządzenia wynika z braku doinformowania przez pracowników Sądu. Utrzymywał stały kontakt z Sądem, składał liczne pisma do różnych organów i z tego powodu także zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważy, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
W pierwszej kolejności należy podkreślić, że zakres kontroli zaskarżonego postanowienia ograniczony jest do jego oceny zgodności z prawem. Sąd nie jest natomiast uprawniony na obecnym etapie postępowania do oceny zasadności postanowienia odmawiającego prawa pomocy z uwagi na zakres podmiotowo-przedmiotowy niniejszego postępowania zakreślonego przepisami prawa. Biorąc pod uwagę tak ograniczony zakres kognicji, Sąd rozpatrując niniejsze zażalenie mógł jedynie zbadać - czy zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, czy też to prawo narusza i w zależności od tej oceny orzec w sposób przewidziany w art. 184, 185 w związku z art. 145, 193, 197 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270).
Przepis art. 194 § 1 pkt 8 powyższej ustawy stanowi, że zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego odrzucającego zażalenie.
Trafnie Sąd I instancji przyjął, że skoro żalący nie uzupełnił braków formalnych zażalenia, nie spełniało wymogów dla tego środka odwoławczego i podlegało odrzuceniu.
Skarżący nie zaprzeczył, że żądanych wymogów w całości nie uzupełnił. Oznacza to, że rozstrzygnięcie Sądu I instancji w oparciu o trafnie powołane podstawy prawne jest uzasadnione. Ocenie zatem podlega jedynie zarzut - czy żalący został prawidłowo wezwany o uzupełnienie braków. Z akt sprawy wynika, że tak. Zarządzeniem Sądu z dnia 13 stycznia 2005 r. (otrzymanym w dniu 16 lutego 2005 r.) żalącego wezwano - jakie braku, w jakim terminie należy uzupełnić. Pouczono też o skutkach prawnych w przypadku braku wykonania tych obowiązków. Nie można wobec tego przyjąć, że zachodziła podstawa do ubiegania się o dodatkowe informacje, o czym mowa w zarzucie zażalenia. Prawidłowość pouczenia dowodzi, że nie został naruszony art. 6 omawianej ustawy. Utrzymywanie zaś kontaktów z innymi organami nie ma znaczenia dla oceny tego zarzutu. Nie ma też znaczenia dla niniejszego postępowania.
Z powyższych względów, skoro zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, dlatego na podstawie art. 184 § 1 w związku z art. 193, 197 cytowanej wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi złożone zażalenie podlegało oddaleniu.