W art. 285a § 2 P.p.s.a. został określony wyjątek od tej zasady, który polega na tym, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, ale tylko wówczas gdy niewykorzystanie przysługującego stronie środka zaskarżenia stanowiło wyjątkowy przypadek i gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela oraz gdy nie jest już możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.
Strona wnosząca skargę na podstawie art. 285a § 2 P.p.s.a. obowiązana jest w skardze, poza innymi warunkami wymienionymi w art. 285e § 1 P.p.s.a., wykazać, że występuje wyjątkowy przypadek uzasadniający wniesienie skargi, co obejmuje także wykazanie dlaczego nie wykorzystała środka zaskarżenia (art. 285e § 1 pkt 5 P.p.s.a.). Skargę, która nie spełnia wymagań określonych w art. 285e § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 285h § 1 P.p.s.a. Skarga podlega także odrzuceniu, jeżeli zmiana zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych była lub jest możliwa albo jeżeli nie zachodzi wyjątek, o którym mowa w art. 285a § 2 P.p.s.a. (art. 285h § 2 P.p.s.a.).
Pogląd, że jeżeli strona wnosi skargę na podstawie art. 285a § 2 P.p.s.a., to musi wykazać, iż występuje wyjątkowy przypadek uzasadniający wniesienie skargi, został wyrażony w literaturze prawniczej (np. B. Dauter, R. Hauser, "Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego" Warszawa 2010 r.). Zdaniem autorów wyjątkowość przypadku odnosi się również do przyczyn, które spowodowały, że strona nie wykorzystała przysługujących jej środków prawnych.
Z akt sprawy o sygn. I SA/Wa 725/17 wynika, że skarżący w całym postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie reprezentowaniu byli przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym. Zgodnie z zarządzeniem z dnia 18 września 2017 r. o wyznaczeniu terminu rozprawy, pełnomocnika skarżących został zawiadomiony o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 18 października 2017 r., na której nie stawił się. Złożył jednak wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 18 października 2017 r., którym oddalono skargę. W dniu 10 listopada 2017 r. doręczono pełnomocnikowi skarżących odpis wyroku z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 725/17 wraz z uzasadnieniem. Pomimo tego, iż skarżący nie zgadzali się - jak się okazuje - z wydanym wyrokiem to nie skorzystali z przysługującego im środka zaskarżenia tj. nie wnieśli skargi kasacyjnej. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 725/17 jest prawomocny od dnia 12 grudnia 2017 r.
Dopiero pismem z dnia 12 listopada 2019 r., a więc blisko dwa lata po uprawomocnieniu się wyroku z dnia 18 października 2017 r., skarżący wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 725/17.