Ustawa nie określa, wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływnie 12 miesięcy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, więc, że ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy (por. postanowienia NSA: z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II OPP 14/14, z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. akt II OPP 25/13, z dnia 19 sierpnia 2011 r., II OPP 27/11, z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt I OPP 101/14). Istotne są, bowiem również ustalenia faktyczne danej sprawy.
W rozpoznawanej sprawie nie można zarzucić przewlekłości postępowania w rozumieniu ustawy. Od dnia wpływu skargi do Sądu (24 maja 2016 r.) do dnia wniesienia przez skarżącego skargi na przewlekłość postępowania (2 listopada 2016 r.) upłynęło nieco ponad 5 miesięcy. Tym niemniej w dniu 4 października 2016 r. WSA w Gliwicach zakończył postępowanie postanowieniem o odrzuceniu skargi. Postanowienie to jest nieprawomocne, gdyż skarżący złożył zażalenie na to postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W ocenie Sądu odwoławczego działania Sądu I instancji podejmowane były sprawnie, bez zbędnej zwłoki. Skarga na przewlekłość tego postępowania sądowego jest zatem niezasadna.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, orzekł jak w sentencji postanowienia.