Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Włodzimierz Ryms (sprawozdawca), Sędziowie NSA: Zofia Flasińska, Marek Stojanowski, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi A. D. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie ze skargi A. D. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w zakresie nakazania udostępnienia danych osobowych sygn. akt II SA/Wa 2734/11 postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
Skarżący A. D. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie z jego skargi na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] sierpnia
2011 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w zakresie nakazania udostępnienia danych osobowych, żądając stwierdzenia przewlekłość postępowania.
Z akt sprawy wynika, że skarga wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dnia 14 grudnia 2011 r. Skarżący wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Postanowieniem referendarza z dnia 19 stycznia 2012 r. odmówiono skarżącemu zwolnienia od kosztów sądowych. Skarżący wniósł sprzeciw od tego postanowienia. Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W dniu 16 kwietnie 2012 r. skarżący wniósł skargę na przewlekłość postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania podlega oddaleniu, albowiem nie doszło do naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeśli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania jej sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki; Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm., zwanej dalej ustawą). Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuca przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznawania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznawanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Ustawa nie określa wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że ponowna skarga na przewlekłość postępowania w tej samej sprawie może być wniesiona po upływie 12 miesięcy. Oznacza to, iż ustawodawca uznał za przewlekłe postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy.