Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Włodzimierz Ryms (sprawozdawca), Sędziowie NSA: Zofia Flasińska, Marek Stojanowski, po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi A. S. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie i Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi A. S. na działanie Ministra Sprawiedliwości, sygn. akt IV SA/Wa 1749/13 postanawia: 1. oddalić skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, 2. odrzucić skargę na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Skarżący A.S. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie oraz Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie z jego skargi na działanie Ministra Sprawiedliwości, żądając: stwierdzenia przewlekłości postępowania, przyznania od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego kwoty po 20 000 zł oraz zobowiązania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie do merytorycznego rozpoznania skargi w terminie jednego miesiąca oraz ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
Z akt sprawy wynika, że skarga wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez organ w dniu 26 lipca 2013 r.
W dniu 13 września 2013 r. skarżący złożył wniosek o wyłączenie od orzekania w tej sprawie sędziów Wydziałów IV i VI. Zarządzeniem z dnia 16 października 2013 r. sędzia sprawozdawca pozostawił ten wniosek bez rozpoznania z uwagi na to, że skarżący nie uzupełnił braków formalnych wniosku i nie wskazał sędziów, o których wyłączenie wnosi i nie podał przyczyn wyłączenia dotyczących poszczególnych sędziów.
Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata lub radcy prawnego. Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę jako niedopuszczalną. W dniu 3 stycznia 2014 r. skarżący wniósł osobiście sporządzoną skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 12 grudnia 2013 r. i zażalenie na postanowienie z dnia 11 grudnia 2013 r. Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2014 r. (sygn. I OZ 41/14) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie.
Postanowieniem z dnia 26 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną A. S.. Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Sąd odrzucił zażalenie skarżącego na to postanowienie. W piśmie z dnia 9 maja 2014 r. skarżący wniósł zażalenie na postanowienie z dnia 24 kwietnia 2014 r. Zarządzeniem z dnia 21 maja 2014 r. Przewodniczący Wydziału IV wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu od tego zażalenia. W piśmie z dnia 5 czerwca 2014 r. skarżący wniósł ponownie o przyznanie mu prawa pomocy, a w dniu 25 lipca 2014 r. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu. Zarządzeniem z dnia 8 sierpnia 2014 r. referendarz sądowy wezwał skarżącego do udokumentowania jego stanu majątkowego, dochodów i wydatków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie podlega oddaleniu, albowiem nie doszło do naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu przed tym Sądem.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeśli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania jej sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki; Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm., zwanej dalej ustawą). Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuca przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznawania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznawanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.