Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) Sędziowie NSA Jolanta Rudnicka Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi J. W. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygnaturze I OSK 3535/18 ze skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt II SAB/Wr 27/18 w sprawie ze skargi J. W. na przewlekłość Wojewody [...] w przedmiocie wywłaszczenia i ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
W dniu 7 stycznia 2020 r. (data prezentaty) J.W. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 3535/18 ze skargi kasacyjnej J.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt II SAB/Wr 27/18. Skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania, przyznanie od Skarbu Państwa na jego rzecz kwoty 20.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu wskazał, że złożona przez niego skarga kasacyjna wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu 20 sierpnia 2018 r. Od dnia wpływu skargi kasacyjnej do dnia sporządzenie skargi na przewlekłość upłynęło zatem 16 miesięcy i 11 dni. Podniósł, że sprawa jest bardzo prosta, że nie miał on żadnego wpływu na czynności podejmowane przez Naczelny Sąd Administracyjny i nie przyczynił się do opóźnień w tym postępowaniu. Nie wystąpiły ponadto żadne nadzwyczajne okoliczności uzasadniające opóźnienie w rozpoznaniu skargi kasacyjnej. Podniósł ponadto, że przykłada bardzo duża wagę do niniejszej sprawy, ponieważ dotyczy ona jego interesów związanych z całkowitym pozbawieniem praw do nieruchomości o znacznej wartości. Skarżący powołał się przy tym na wyrok Europejskiego Trybunały Praw Człowieka z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie Poiss przeciwko Austrii, w którym Trybunał określił, że sprawy dotyczące praw do nieruchomości należą do kategorii spraw, które powinny być rozstrzygane szybko i starannie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie faktycznym skarga na przewlekłość postępowania nie zasługuje na uwzględnienie i jako taka podlega oddaleniu.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz. U. z 2018 r., poz. 75, dalej, jako: "ustawa").
Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że jest ona nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 wskazanej ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.