Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie NSA Olga Żurawska-Matusiak Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi W. S. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygnaturze I OSK 3836/18 ze skargi kasacyjnej Starosty Wołomińskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 1764/17 w sprawie ze skargi W. S. na zarządzenie Starosty Wołomińskiego z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów związanych z udostępnieniem informacji publicznej postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
W dniu 11 marca 2020 r. (data prezentaty Sądu) r. W. S. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 3836/18 ze skargi kasacyjnej Starosty Wołomińskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 1764/17 w sprawie ze skargi W. S. na zarządzenie Starosty Wołomińskiego z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów związanych z udostępnieniem informacji publicznej. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że akta sprawy wraz ze skargą kasacyjną wpłynęły do NSA w dniu 10 października 2018 r. Pomimo upływu ponad 16 miesięcy NSA nie podjął żadnej czynności w sprawie. Nie wylosowano składu orzekającego ani nie wyznaczono terminu rozprawy. Skarżący podniósł, że ostateczne rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie ma dla niego niezwykłe znaczenie, bowiem w obrocie prawnym funkcjonuje skarżone przez niego zarządzenie, pozwalające obciążać Staroście Wołomińskiemu każdego wnioskodawcę informacji publicznej kosztami udzielenia mu odpowiedzi w formie pisemnej za pośrednictwem poczty. Zablokowało w ten sposób de facto możliwość uzyskiwania bezpłatnie jakiejkolwiek informacji publicznej. W niniejszej sprawie organ nie czekając na ostateczne jej rozstrzygnięcie podjął egzekucję administracyjną naliczonych skarżącemu, zgodnie ze skarżonym zarządzeniem kosztów. Zdaniem skarżącego niczym nieuzasadniona opieszałość Sądu umożliwiła takie działanie organu mające na celu zastraszenie i zniechęcenie do występowania o udzielenie informacji publicznej na przyszłość. W. S. wskazał ponadto, że sprawa niniejsza nie ma charakteru precedensowego, nie jest zawiła faktycznie ani prawnie, nie wymaga rozstrzygnięcia skomplikowanych zagadnień, a ponadto ma dla niego istotne znaczenie nie tylko majątkowe ale również terminowe (stan zdrowia). Wyjaśnił przy tym, że w żaden sposób nie przyczynił się do zaistniałej w sprawie przewlekłości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie faktycznym skarga na przewlekłość postępowania nie zasługuje na uwzględnienie i jako taka podlega oddaleniu.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz. U. z 2018 r., poz. 75, dalej, jako: "ustawa").
Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że jest ona nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 wskazanej ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznania wszystkich wniesionych spraw bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.