Skarga J. D. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, sygn. akt II SA/Wa 1842/09 w sprawie ze skargi J. D. na czynność Komendanta Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Z. w przedmiocie wydania zaświadczenia zgodnie z wnioskiem
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie NSA Jan Kacprzak (spr.) Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi J. D. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, sygn. akt II SA/Wa 1842/09 w sprawie ze skargi J. D. na czynność Komendanta Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Z. w przedmiocie wydania zaświadczenia zgodnie z wnioskiem z dnia 8 marca 2007 r. postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania. NSA/post.1 - postanowienie "ogólne"

Inne orzeczenia o symbolu:
6191 Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Uzasadnienie

W dniu 13 kwietnia 2010 r. J. D. złożył skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, w sprawie z jego skargi na działania Komendanta Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Z. dotyczące wydania zaświadczenia zgodnie z wnioskiem z dnia 8 marca 2007 r. J. D. wniósł o stwierdzenie, że w toczącym się postępowaniu sądowoadministracyjnym sygn. akt II SA/Wa 1842/09 doszło do przewlekłości postępowania oraz o zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz kwoty 20.000 zł. W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że doszło do naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, gdyż postępowania trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Ponadto wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie "chce zatuszować sprawę i szuka pretekstu do odrzucenia skargi na posiedzeniu niejawnym".

Z akt sprawy wynika, że skarga J. D. na czynność Komendanta Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Z. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy została przekazana przez organ do Sądu w dniu 9 listopada 2009 r. Odpis odpowiedzi na skargę został doręczony skarżącemu 24 listopada 2009 r. Następnie skarżący złożył 2 pisma procesowe w dniach 1 grudnia 2009 r. i 25 stycznia 2010 r., które zostały doręczone organowi. Zarządzeniem z dnia 17 marca 2010 r. wezwano skarżącego do sprecyzowania skargi z dnia 14 października 2009 r. W dniu 13 kwietnia 2010 r. skarżący odpowiedział na wezwanie Sądu i w tym samym dniu złożył również skargę na przewlekłość postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W przedstawionym stanie faktycznym skarga J. D. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podnieść, iż skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeśli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania jej sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.

o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz.U. Nr 179, poz. 1843 ze zm. - zwanej dalej ustawą). Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz, że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do przepisu art. 2 ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne do jego zakończenia, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuca przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznawania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznawanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.

Ustawa nie określa wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Jednakże zgodnie z art. 14 ustawy ponowna skarga na przewlekłość postępowania w tej samej sprawie może być wniesiona po upływie 12 miesięcy. Oznacza to zatem, że ustawodawca uznał za przewlekłe postępowanie, które z przyczyn nieuzasadnionych trwa dłużej niż 12 miesięcy.

W tej sprawie nie można zarzucić Sądowi przewlekłości postępowania, ponieważ poszczególne czynności sądowe podejmowane były prawidłowo i bez nieuzasadnionej zwłoki. Skarga wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy wpłynęła do Sądu dnia

19 listopada 2009 r. Od tej chwili Sąd podjął bezzwłocznie czynności mające na celu nadanie skardze dalszego biegu. Przekazano skarżącemu odpowiedź na skargę, a następnie doręczano organowi pisma procesowe skarżącego.

W przedstawionym stanie rzeczy należy zatem za bezpodstawny uznać zarzut naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawa strony - J. D. do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Sąd ten podejmował bowiem wszystkie czynności terminowo, dążąc do możliwie szybkiego zakończenia postępowania. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego czynności sądu zmierzające do wyjaśnienia przedmiotu skargi, w kontekście składanych przez skarżącego pism procesowych, nie można uznać za nieuzasadnioną zwłokę.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6191 Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego