Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie NSA Zofia Flasińska Marek Stojanowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi P. K. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie w sprawie o sygn. akt III SAB/Lu 38/15 ze skargi P. K. na bezczynność Dyrektora Izby Celnej w [...] w przedmiocie udzielenie informacji postanawia: 1. zwolnić skarżącego P. K. od opłaty od skargi na przewlekłość postępowania; 2. oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
W dniu 14 marca 2016 r. (data prezentaty sądu) P. K. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego - za pośrednictwem WSA w Lublinie - skargę na przewlekłość postępowania przed WSA w Lublinie w sprawie w sprawie o sygn. akt III SAB/Lu 38/15 ze skargi P. K. na bezczynność Dyrektora Izby Celnej w [...] w przedmiocie udzielenie informacji.
Z akt sprawy wynika, że ww. skarga na bezczynność organu wraz z aktami sprawy został złożona przez organ w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Lublinie w dniu 23 grudnia 2015 r. (data prezentaty sądu). Zarządzeniem z 28 grudnia 2015 r. sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt III SAB/Lu 38/15, nadano symbol, wskazano strony i przedmiot postępowania, wyznaczono sędziego sprawozdawcę, zarządzono doręczenie skarżącemu odpisu odpowiedzi na skargę oraz stosownych pouczeń.
Pismem z dnia 14 stycznia 2016 r. skarżący wniósł o przyznanie mu prawa pomocy poprzez zwolnienie od wpisu od skargi.
Postanowieniem z dnia 11 marca 2016 r. sygn. akt III SAB/Lu 38/15 WSA w Lublinie odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej, jako: "P.p.s.a.").
W tych okolicznościach skarżący w dniu 14 marca 2016 r. wniósł skargę na przewlekłość postępowania w sprawie o sygn. akt III SAB/Lu 38/15. Skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości w postępowaniu przed WSA w Lublinie w omawianej sprawie, przyznanie od Skarbu Państwa na jego rzecz kwoty 10 000 złotych, zwolnienie z opłaty od skargi oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżący wykazywał, że w sprawie III SAB/Lu 38/15 WSA w Lublinie nie podjął żadnych czynności, w tym nie rozpoznał wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie wskazać należy, iż Naczelny Sąd Administracyjny, mając na uwadze dane o stanie majątkowym i dochodach skarżącego, przyznał mu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od opłaty od skargi na przewlekłość postępowania (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej, jako: "P.p.s.a.").
W przedstawionym stanie faktycznym skarga na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie nie zasługuje na uwzględnienie i jako taka podlega oddaleniu.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1). Konieczne jest, więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 wskazanej ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Ustawa nie określa, wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływnie 12 miesięcy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, więc, że ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy (por. postanowienia NSA: z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II OPP 14/14, z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. akt II OPP 25/13, z dnia 19 sierpnia 2011 r., II OPP 27/11, z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt I OPP 101/14). Istotne są, bowiem również ustalenia faktyczne danej sprawy.
W rozpoznawanej sprawie nie można zarzucić przewlekłości postępowania w rozumieniu ustawy. Od dnia wpływu skargi do Sądu (23 grudnia 2015 r.) do dnia wniesienia przez skarżącego skargi na przewlekłość postępowania (14 marca 2016 r.) upłynęły niespełna 3 miesiące. W sprawie tej jednak Sąd I instancji postanowieniem z dnia 11 marca 2016 r. odrzucił skargę P. K. W tych okolicznościach, nie można uznać, że prawo strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy orzekł jak w sentencji postanowienia.