Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) Sędziowie NSA Jolanta Rudnicka Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi Z. R. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze IV SA/Wr 2/19 ze skargi Z. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
W dniu 29 marca 2019 r. (data prezentaty) Z. R. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego - za pośrednictwem WSA we Wrocławiu- skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt IV SA/Wr 2/19 ze skargi Z. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...] października 2018 r. nr [...]w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego.
Z akt sprawy wynika, że ww. skarga Z. R. wraz z aktami sprawy została złożona przez organ w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu w dniu 3 stycznia 2019 r. (data prezentaty). Zarządzeniem z dnia 4 stycznia 2019 r. sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt IV SA/Wr 2/19, nadano symbol, wskazano strony i przedmiot postępowania, wyznaczono sędziego sprawozdawcę.
Następnie zarządzeniem z dnia 18 lutego 2019 r. wyznaczono termin rozprawy na dzień 27 marca 2019 r., o czym powiadomiono strony postępowania.
W związku z wnioskiem Z. R. z dnia 22 marca 2019 r. o wyłączenie referendarzy sądowych od orzekania w sprawie, zarządzeniem z dnia 25 marca 2019 r. zdjęto sprawę z wokandy posiedzenia z dnia 27 marca 2019 r.
W tych okolicznościach, skarżący złożył skargę na przewlekłość postępowania przed Sądem I instancji. W uzasadnieniu wskazał, że zdejmując sprawę z wokandy posiedzenia jawnego wyznaczonego na dzień 27 marca 2019 r. oraz nie rozpoznając jego wniosku o zabezpieczenie Sąd I instancji dopuścił się "umyślnej przewlekłości i sądowoadministracyjnego matactwa procesowego".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie faktycznym skarga na przewlekłość postępowania nie zasługuje na uwzględnienie i jako taka podlega oddaleniu.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz. U. z 2018 r., poz. 75, dalej, jako: "ustawa").
Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że jest ona nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 wskazanej ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Ustawa nie określa, wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływnie 12 miesięcy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, więc, że ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy (por. postanowienia NSA: z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II OPP 14/14, z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. akt II OPP 25/13, z dnia 19 sierpnia 2011 r., II OPP 27/11, z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt I OPP 101/14). Istotne są, bowiem również ustalenia faktyczne danej sprawy.
W rozpoznawanej sprawie nie można zarzucić przewlekłości postępowania w rozumieniu ustawy. Od dnia wpływu skargi do Sądu (3 stycznia 2019 r.) do dnia wniesienia przez skarżącego skargi na przewlekłość postępowania (29 marca 2019 r.) upłynęły zaledwie trzy miesiące.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego działania Sądu I instancji podejmowane były sprawnie, bez zbędnej zwłoki. Skarga na przewlekłość tego postępowania sądowego jest zatem niezasadna.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, orzekł jak w sentencji postanowienia.