Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Włodzimierz Ryms (sprawozdawca), Sędziowie NSA: Zofia Flasińska, Marek Stojanowski, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi A. S. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie i Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi A. S. na pismo Szefa Służby Cywilnej z dnia [...] stycznia 2002 r. Nr [...] sygn. akt VII SA/Wa 1933/10 postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
Skarżący A. S. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie oraz Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie z jego skargi na pismo Szefa Służby Cywilnej z dnia [...] stycznia 2002 r. znak: [...], żądając stwierdzenia przewlekłość postępowania, przyznania od Skarbu Państwa kwoty 20 000 zł, zobowiązania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie do rozpoznania wniosku o ustanowienie w ramach prawa pomocy pełnomocnika w tej sprawie.
Z akt sprawy wynika, że skarga wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez organ w dniu 13 października 2010 r. W skardze tej skarżący zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W dniu 28 października 2010 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2010 r. przyznano skarżącemu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Postanowieniem z dnia 10 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Postanowieniem z dnia 21 października 2011 r., sygn. akt I OPP 77/11 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w postępowaniu w tej sprawie nastąpiła przewlekłość oraz przyznał skarżącemu sumę pieniężną w wysokości 2 000 zł, z uwagi na zbyt długi okres oczekiwania na rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu, znaczny odstęp czasu pomiędzy poszczególnymi czynnościami Sądu oraz niezakończenie sprawy. W dniu 28 października 2011 r. skarżący wniósł zażalenie na postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, które zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I OZ 991/11. Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę. Odpis tego postanowienia został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu 12 stycznia 2012 r. W dniu 19 stycznia 2012 r. pełnomocnik skarżącego ustanowiony w ramach prawa pomocy złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 4 stycznia 2012 r. Skarżący nie wniósł skargi kasacyjnej w tej sprawie. W dniu 23 stycznia 2012 r. skarżący wniósł o uzupełnienie lub wykładnię postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2011 r. Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt I OZ 991/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił ten wniosek. W dniu 8 kwietnia 2013 r. skarżący wniósł bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na przewlekłość postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania podlega odrzuceniu.
Skarga na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie i Naczelnym Sądem Administracyjnym została wniesiona przez skarżącego po zakończeniu postępowania prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 stycznia 2012 r. o odrzuceniu skargi. Skarżący nie wniósł skargi kasacyjnej, a ustanowiony w ramach prawa pomocy adwokat złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 4 stycznia 2012 r. W tym stanie rzeczy skarga na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie i Naczelnym Sądem Administracyjnym zakończonego prawomocnym postanowieniem z dnia 4 stycznia 2012 r. o odrzuceniu skargi jest niedopuszczalna, ponieważ skarga taka, stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm., dalej: ustawa), może być wniesiona w toku postępowania.
Podnoszone przez skarżącego w skardze na przewlekłość postępowania zarzuty nie dotyczą przewlekłego prowadzenia postępowania w sprawie, a w istocie zmierzają do podważenia prawomocnego postanowienia z dnia 4 stycznia 2012 r. oraz innych rozstrzygnięć zapadłych w tej sprawie, a także stanowią polemikę z opinią o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę na przewlekłość postępowania, nie ocenia prawidłowości rozstrzygnięć podejmowanych przez sąd rozpoznający sprawę ani czynności podejmowanych przez pełnomocnika ustanowionego w ramach prawa pomocy.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.