Naczelny Sad Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Janeczko Sędziowie NSA Zygmunt Niewiadomski Janina Antosiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi A. B. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym sygn. akt II SA/Wa 161/04 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych postanawia oddalić skargę na przewlekłość postępowania sądowego.
W dniu 11 października 2004 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga A. B., nadana w Urzędzie Pocztowym 7 października 20043 r., w której strona wnosiła o:
1/ stwierdzenie przewlekłości postępowania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie sygn. akt II SA/Wa 161/04 ze skargi na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 12 grudnia 2003 r. w przedmiocie uznania za bezrobotnego i odmowy przyznania prawa do zasiłku,
2/ przyznanie od Skarbu Państwa ze względu na charakter sprawy i jej znaczenie dla skarżącego kwoty 10.000 zł,
3/ wydanie Sądowi rozpoznającemu sprawę zalecenia wyznaczenia terminu rozprawy niezwłocznie, gdyż przewlekłość postępowania powoduje zagrożenie dla życia i zdrowia rodziny skarżącego.
W obszernym uzasadnieniu skargi A. B. podaje, że po wniesieniu 23 stycznia 2004 r. skargi Sąd nie podjął czynności zmierzających do jej rozpoznania, a mimo zwrócenia się do Sądu pismem z dnia 28 czerwca 2004 r. postępowanie trwa dłużej niż to konieczne, zaś Sąd nie wyznaczył terminu rozprawy. Z uwagi na charakter sprawy, dotyczącej świadczenia dla osoby bezrobotnej rodzina pozostaje bez środków do życia.
Z akt wynika, iż A. B. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję ostateczną Wojewody w dniu 23 stycznia 2004 r. Sąd zażądał od organu akt administracyjnych i odpowiedzi na skargę w dniu 4 lutego 2004 r. Odpowiedź ta wraz z aktami wpłynęła do Sądu 24 lutego 2004 r., lecz organ nie zwrócił przesłanej mu skargi. Uczyniono to dopiero po pisemnym żądaniu Sądu w dniu 12 marca 2004 r.
W marcu 2004 r. skarżący złożył pismo procesowe, bez wymaganych odpisów dla strony przeciwnej, co spowodowało konieczność prowadzenia dalszej korespondencji ze stronami. W dniu 1 lipca 2004 r. skarżący wniósł pismo o przyspieszenie terminu rozprawy, na które Sąd udzielił odpowiedzi informując o zasadach rozpatrywania spraw według kolejności ich wpływu do Sądu informując, iż uwagi na to, że dotychczas nie zostały rozpoznane sprawy zarejestrowane w 2002r. i 2003 r. przewidywane rozpatrzenie sprawy nastąpi prawdopodobnie w I kwartale 2005 r. Sąd poinformował stronę również o możliwości wcześniejszego rozpoznania sprawy w trybie uproszczonym, na posiedzeniu niejawnym (art.119 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270).
W dniu 13 października 2004 r. Przewodniczący Wydziału wyznaczył termin rozprawy na 15 listopada 2004 r., po odbyciu której wyrokiem z dnia 15 listopada 2004 r. Sąd oddalił skargę strony.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga na przewlekłość postępowania sądowego nie jest zasadna.
Przepis art.2 ust.1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843) daje stronie możliwość wniesienia skargi domagającej się stwierdzenia, że w postępowaniu sądowym nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych i prawnych. W ust. 2 tegoż artykułu określono, iż dla stwierdzenia przewlekłości należy ocenić terminowość i prawidłowość podjętych przez Sąd czynności w celu wydania rozstrzygnięcia co do istoty, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.