Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski (sprawozdawca) Sędziowie NSA Małgorzata Pocztarek Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi N.G. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. akt I SAB/Wa 193/19 w sprawie ze skargi N.G. na bezczynność Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia odwołania postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
W dniu 30 maja 2019 r. (data prezentaty) N.G. (skarżąca) wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. akt
IV SAB/Wa 87/19 w sprawie ze skargi N.G. na bezczynność Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia odwołania.
Z akt sprawy wynika, że ww. skarga na bezczynność organu wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, do Wydziału IV tego Sądu, w dniu 18 lutego 2019 r. Zarządzeniem z dnia 18 lutego 2019 r. sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt IV SAB/Wa 87/19, nadano symbol, wskazano strony i przedmiot postępowania, wyznaczono sędziego sprawozdawcę.
W dniu 24 maja 2019 r. sprawę przekazano według właściwości do Wydziału I WSA w Warszawie. Zarządzeniem z dnia 28 maja 2019 r. sprawa została zarejestrowana w Wydziale I pod sygn. akt I SAB/Wa 193/19, nadano prawidłowy symbol, wskazano strony i przedmiot postępowania, wyznaczono sędziego sprawozdawcę.
W tych okolicznościach skarżąca pismem z dnia 30 maja 2019 r. złożyła skargę na przewlekłość postępowania. Wniosła o stwierdzenie przewlekłości przed WSA w Warszawie w sprawie o sygn. akt I SAB/Wa 193/19 oraz o zasądzenie na jej rzecz kwoty 2 000 złotych. W uzasadnieniu wskazała, że do dnia wniesienia skargi na przewlekłość, Sąd nie rozpoznał jej skargi na bezczynność Ministra i nie podjął też żadnych czynności.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie faktycznym skarga na przewlekłość postępowania nie zasługuje na uwzględnienie i jako taka podlega oddaleniu.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz. U. z 2018 r., poz. 75, dalej, jako: "ustawa").
Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że jest ona nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 wskazanej ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Ustawa nie określa, wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływnie 12 miesięcy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, więc, że ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy (por. postanowienia NSA: z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II OPP 14/14, z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. akt II OPP 25/13, z dnia 19 sierpnia 2011 r., II OPP 27/11, z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt I OPP 101/14). Istotne są, bowiem również ustalenia faktyczne danej sprawy.
W rozpoznawanej sprawie nie można zarzucić Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie przewlekłości postępowania w rozumieniu ustawy. Od dnia wpływu skargi do Sądu I instancji (18 luty 2019 r.) do dnia wniesienia przez skarżącego skargi na przewlekłość (30 maja 2019 r.), upłynęły 3 miesiące. Skarga na przewlekłość tego postępowania sądowego jest zatem niezasadna.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, orzekł jak w sentencji postanowienia.