Zgodnie z powołanym przez Z. F. przepisem art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) skargę w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania akt wraz z odpowiedzią na skargę. Art. 21 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej nakłada na sąd administracyjny obowiązek rozpatrzenia skargi w określonym terminie. Przepis ten należy rozumieć w ten sposób, iż sąd rozpatruje skargę w tym terminie, jeżeli nie występują okoliczności, które uniemożliwiają rozpatrzenie skargi. Sąd nie może przystąpić do rozpoznania sprawy dopóki sprawa nie będzie gotowa do wyznaczenia. Trzydziestodniowy termin na rozpatrzenie skargi jest terminem procesowym i ma charakter instrukcyjny. Naruszenie tego terminu samo przez się nie uzasadnia stwierdzenia przewlekłości postępowania. Intencją ustawodawcy było skrócenie w tych sprawach, w stosunku do innego rodzaju spraw, czasu oczekiwania na rozpoznanie sprawy.
W okolicznościach tej sprawy nie można mówić o przewlekłości postępowania w rozumieniu art. 2 ustawy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podjął niezwłocznie niezbędne czynności mające na celu rozpoznanie sprawy, tj. wezwano skarżącego do uiszczenia należnego wpisu sądowego od skargi, wezwano organ do nadesłania brakujących pełnomocnictw i upoważnień, a także zwrócono się o uzupełnienie akt administracyjnych. Od dnia wpływu do Sądu skargi Z. F. na decyzję Prezesa ZUS z dnia [...] kwietnia 2011 r. do czasu wniesienia skargi na przewlekłość postępowania upłynęły 3 miesiące, a wyznaczenie rozprawy nie było możliwe z uwagi na konieczność uzupełnienia akt sprawy. Podkreślić należy, że sprawa może zostać skierowana na termin rozprawy dopiero wtedy, gdy nadaje się do wyznaczenia, oznacza to, że w sprawie zgromadzone są wszystkie niezbędne dokumenty i zostały rozstrzygnięte wszystkie sprawy wpadkowe. Zatem jeżeli analiza akt sprawy doprowadziła Sąd do wniosku, że brakuje niezbędnych do orzekania dokumentów, to za prawidłowe należy uznać działanie WSA w Warszawie zmierzające do ich skompletowania, bowiem do tego obliguje go art. 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lipca 2005 r. sygn. akt OSK 1772/04).
Biorąc pod rozwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym uwzględniając charakter spraw o dostępie do informacji publicznej, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego podjęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w toku tego postępowania czynności były prawidłowe oraz dokonano ich w rozsądnych terminach, czym nie naruszono prawa strony do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki w rozumieniu ustawy.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, orzekł jak w sentencji postanowienia