Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi R. W. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygnaturze I OSK 4314/18 ze skargi kasacyjnej R. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2018 r. sygn. akt IV SAB/Wa 119/18 w sprawie ze skargi R. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia odwołania postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
W dniu 14 stycznia 2020 r. (data prezentaty) R. W. złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 4314/18 ze skargi kasacyjnej R. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2018 r. sygn. akt IV SAB/Wa 119/18 w sprawie ze skargi R. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia odwołania. Skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania, przyznanie od Skarbu Państwa na jego rzecz kwoty 20.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu wskazał, że postępowanie wywłaszczeniowe nieruchomości składającej się z działek o numerach ewidencyjnych [...] w G. toczy się 14 lat i 3 miesiące a wobec działki nr [...] w W. 14 lat i 2 miesiące. Od dnia wpływu skargi kasacyjnej do dnia sporządzenia skargi na przewlekłość upłynęło natomiast 16 miesięcy i 2 tygodnie, a sprawa nadal jest nierozstrzygnięta. Skarżący powołał art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności i wskazał, że oczekiwanie 20 miesięcy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym na pierwszą rozprawę dotyczącą rozpatrzenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie przewlekłości postępowania jest nie do zaakceptowania. Podniósł, że Sąd I instancji rozpatrzył jego skargę w terminie niecałych 4 miesięcy, podczas gdy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu na rozpatrzenie potrzeba 20 miesięcy (licząc od dnia doręczenia skargi kasacyjnej do dnia 25 lutego 2020 r. , na który wyznaczono rozprawę).
Wskazał ponadto, że sprawa jest bardzo prosta, gdyż dotyczy przewlekłości postępowania, nie miał on żadnego wpływu na czynności podejmowane przez Naczelny Sąd Administracyjny i nie przyczynił się do opóźnień w tym postępowaniu. Skarga kasacyjna była kompletna i nie wymagała uzupełnienia braków formalnych. Nie wystąpiły ponadto żadne nadzwyczajne okoliczności uzasadniające opóźnienie NSA w rozpoznaniu skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie faktycznym skarga na przewlekłość postępowania nie zasługuje na uwzględnienie i jako taka podlega oddaleniu.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz. U. z 2018 r., poz. 75, dalej, jako: "ustawa").
Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że jest ona nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 wskazanej ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.