Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi K. J. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie w sprawie o sygn. akt III SA/Kr 1469/15 w sprawie ze skargi K. J. na postanowienie [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania
K. J. pismem z dnia 29 czerwca 2016 r. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie w sprawie z jego skargi na postanowienie [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2015 r. nr [...], zarzucając niewłaściwe rozpoznanie jego skargi przez Sąd I instancji oraz niewydanie orzeczenia w zakresie zaskarżenia.
Z akt sprawy wynika, że K. J. pismem z dnia 2 października 2015 r. złożył do WSA w Krakowie za pośrednictwem [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] skargę na postanowienie tego organu z dnia [...] września 2015 r. nr [...]. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści. Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2016 r. sygn. akt III SA/Kr 1469/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę K. J. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu na rozprawie wniosku K. J. o uzupełnienie wyroku z dnia 13 stycznia 2016 r. - postanowieniem z dnia 7 lipca 2016 r. odmówił uwzględnienia wniosku o uzupełnienie tego wyroku. W dniu 29 czerwca 2016 r. K. J. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie w sprawie o sygn. akt III SA/Kr 1469/15.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm., dalej jako "ustawa") skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Oznacza to, że skarga na przewlekłość postępowania jest dopuszczalna jedynie w toku postępowania, bowiem zasadniczym celem tej skargi jest usunięcie stanu przewlekłości i spowodowanie rozpoznania toczącej się sprawy. Niedopuszczalne jest zatem wniesienie skargi na przewlekłość postępowania po prawomocnym zakończeniu postępowania.
Z akt sprawy wynika, że w niniejszej sprawie postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie zostało zakończone wyrokiem tego Sądu z dnia 13 stycznia 2016 r. Skarżący otrzymał odpis wyroku w dniu 23 lutego 2016 r. z pouczeniem, że pisemne uzasadnienie wyroku może zostać sporządzone na wniosek, zgłoszony w terminie 7 dni od dnia doręczenia jego odpisu. Wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku K. J. nie złożył. Uznać zatem należy, że wyrok z dnia 13 stycznia 2016 r. jest prawomocny. WSA w Krakowie - po rozpoznaniu wniosku skarżącego o uzupełnienie wyroku z dnia 13 stycznia 2016 r. - postanowieniem z dnia 7 lipca 2016 r. odmówił uwzględnienia tego wniosku. Następnie K. J. w dniu 29 czerwca 2016 r. złożył skargę na przewlekłość postępowania w sprawie sygn. akt III SA/Kr 1469/15. Oznacza to, że powyższa skarga została wniesiona po prawomocnym zakończeniu postępowania sądowego. Z tych też względów skargę na przewlekłość postępowania należało uznać za niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 2 ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki związku z art. 178, art. 180 i art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), orzekł jak w sentencji postanowienia.