W dniu 5 lipca 2016 r. R. S. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 366/16, żądając stwierdzenia przewlekłości postępowania przed tym Sądem oraz zasądzenia kwoty 10.000 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeśli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności tego sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania jej sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm. - dalej jako "ustawa"). Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że zwłoka ta jest nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne do jego zakończenia, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuca przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznawania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznawanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Ustawa o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki nie określa wprost, jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływie 12 miesięcy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się więc, iż ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy.
W rozpoznawanej sprawie nie można zarzucić przewlekłości postępowania w rozumieniu ustawy. Powyższy termin w niniejszej sprawie bowiem nie upłynął. Skarga R. S. i kolejne jego pisma, wbrew twierdzeniom strony, nie były jasne i precyzyjne w swojej treści. Żądanie sprecyzowania skargi było w tym przypadku w pełni uzasadnione. Dopiero w piśmie z dnia 29 czerwca 2016 r. skarżący na tyle sprecyzował przedmiot zaskarżenia, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie mógł podjąć dalsze czynności zmierzające do właściwego zakwalifikowania a następnie rozpoznania skargi.
Rozpatrywana skarga R. S. dotyczy przewlekłości postępowania tylko w sprawie II SA/Wa 366/16. W tej sprawie w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego działania Sądu I instancji podejmowane były bez zbędnej zwłoki. Dlatego też Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie nie można skutecznie zarzucić przewlekłości w prowadzeniu postępowania w przedmiotowej sprawie.
Zauważyć również należy, że skarga R. S. na przewlekłość postępowania przed Generalnym Inspektorem Ochrony Danych Osobowych została wyłączona ze sprawy II SA/Wa 366/16. Podlegać ona będzie odrębnemu rozpoznaniu w sprawie o sygn. akt II SAB/Wa 477/16. Działania WSA w Warszawie dotyczące skargi zarejestrowanej w sprawie sygn. akt II SAB/Wa 477/16 nie podlegają ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy rozpatrywaniu skargi na przewlekłość postępowania w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 366/16.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy orzekł jak w sentencji postanowienia.