Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Marek Stojanowski, Sędziowie NSA: Zofia Flasińska (sprawozdawca), Grzegorz Czerwiński, po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi J. M. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z odpłatności za kształcenie na studiach, sygn. akt IV SA/Wr 492/14 postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
Skarżący J. M. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu w sprawie z jego skargi na decyzję Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego z dnia [...] maja 2014 r. w przedmiocie odmowy zwolnienia z odpłatności za kształcenie na studiach, żądając stwierdzenia przewlekłości postępowania oraz przyznania kwoty 3 500 zł.
Z akt sprawy wynika, że skarga wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przez organ w dniu 3 lipca 2014 r. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 14 lipca 2014 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W piśmie z dnia 31 października 2014 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o wyłączenie sędziego. Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił wniosek o wyłączenie sędziego. W dniu 24 stycznia 2015 r. skarżący wniósł skargę na przewlekłość postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania podlega oddaleniu, ponieważ nie doszło do naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeśli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania jej sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki; Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm., zwanej dalej ustawą). Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuca przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznawania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznawanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Ustawa nie określa wprost, jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływnie 12 miesięcy. Oznacza to, że ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy.
W tej sprawie nie można zarzucić Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu przewlekłości postępowania w rozumieniu ustawy. Po prawidłowym i terminowym wykonaniu wstępnych czynności sądowych, rozpoznaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz o wyłączenie sędziego sprawa oczekuje na wyznaczenie terminu rozprawy zgodnie z kolejnością wpływu. Od przekazania skargi do Sądu do wniesienia skargi na przewlekłość postępowania upłynęło 6 miesięcy. Taki okres oczekiwania na wyznaczenie terminu rozprawy nie pozwala stwierdzić, że doszło do naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sad Administracyjny, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, orzekł jak w sentencji postanowienia