Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Włodzimierz Ryms, Sędziowie NSA: Zofia Flasińska, Marek Stojanowski (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 3 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku H. S. o uzupełnienie i sprostowanie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 sierpnia 2014 r. sygn. akt I OPP 93/14 w sprawie ze skargi na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie sygn. akt IV SA/Wa 630/06 w sprawie ze skargi S. S. i H. S. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić wniosek
S. S. i H. S. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 lutego 2006 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przejęciu nieruchomości. Z akt sprawy wynika, że skarga wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez organ w dniu 30 marca 2006 r. Wyrokiem z dnia 27 września 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę. Skarżący nie wnieśli skargi kasacyjnej, składali natomiast liczne wnioski o uzupełnienie i sprostowanie wyroku, przyznanie prawa pomocy oraz zażalenia na postanowienia odmawiające uwzględnienia tych wniosków.
W dniu 30 czerwca 2014 r. skarżący H. S. wniósł skargę na przewlekłość postępowania w tej sprawie, podnosząc że nie otrzymał dotychczas odpisu postanowienia z dnia 6 grudnia 2013 r. o odmowie uzupełnienia wyroku.
Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2014 r. sygn. akt I OPP 93/14 Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił ww. skargę na przewlekłość postępowania, albowiem została wniesiona przez skarżącego po zakończeniu postępowania prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2006 r. Tymczasem stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm.), dalej także, jako: "ustawa", skargę można wnieść jedynie w toku postępowania.
Pismem z dnia 9 września 2014 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) H. S. wniósł o uzupełnienie i sprostowanie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 sierpnia 2014 r. Skarżący wyraził swoje niezadowolenie z podjętego rozstrzygnięcia. Uznał, że brak jest podstawy prawnej dla wydanego orzeczenia. Nadto skarżący wniósł o sprostowanie postanowienia wydanego w sprawie o sygn. akt I OPP 93/14 poprzez wskazanie, że sprawa ta nie dotyczy wyroku z dnia 27 września 2006 r., a bezczynności w doręczeniu orzeczenia z dnia 6 grudnia 2013 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. z 2012r. , poz. 270 ze zm.) - dalej, jako: "P.p.s.a.", w związku z art. 166 P.p.s.a., strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia postanowienia zgłosić wniosek o jego uzupełnienie, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w postanowieniu dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 22 sierpnia 2014 r. orzekł o całości sprawy. W ocenie Sądu wniosek skarżącego o uzupełnienie postanowienia z dnia 22 sierpnia 2014 r. stanowi w istocie polemikę z treścią tego orzeczenia. Skarżący bowiem wywodzi, że jego skarga na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym spełniała wszystkie wymogi formalne, a więc niezasadnie została odrzucona przez Naczelny Sąd Administracyjny (brak podstawy prawnej takiego działania). Tego rodzaju twierdzenia nie mieszczą się w zakresie żądania określonego jako uzupełnienie postanowienia. Jednocześnie wyjaśnić należy skarżącemu, że przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki nie przewidują żadnego środka zaskarżenia na postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego wydane na podstawie przepisów tej ustawy. Takiego środka zaskarżenia nie przewidują również przepisy P.p.s.a., w szczególności nie mieści się on w art. 194 § 1 P.p.s.a. zawierającym katalog orzeczeń, od których przysługuje zażalenie. Postępowanie w przedmiocie skargi na przewlekłość postępowania ma więc charakter jednoinstancyjny, w związku z czym na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie skargi na przewlekłość postępowania żaden środek odwoławczy nie przysługuje.