Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wojewody [...] o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I OSK 101/14 wydanego po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 października 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 803/13 w sprawie ze skargi W. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości postanawia: 1. uzupełnić wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I OSK 101/14 w ten sposób, że rozstrzygnięcie "uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie" oznaczyć jako pkt 1 sentencji, po którym dodać pkt 2 sentencji o treści: "zasądza od W. J. na rzecz Wojewody [...] kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego"; 2. sprostować z urzędu oczywistą omyłkę w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I OSK 101/14, w ten sposób, że na stronie 10 uzasadnienia, w wersie 2 od dołu w miejsce "art. 203 pkt 1" wpisać "art. 203 pkt 2".
Wyrokiem z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 803/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi W.J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Wojewoda [...].
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I OSK 101/14 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.
Pismem z dnia 2 grudnia 2015 r. skarżący kasacyjnie wniósł o uzupełnienie ww. wyroku poprzez orzeczenie w zakresie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 157 § 1 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a."), strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu zgłosić wniosek o jego uzupełnienie, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi kasacyjnej albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.
Z akt sprawy wynika, że pełnomocnik skarżącego kasacyjnie organu zawarł w skardze kasacyjnej wniosek o zasądzenie kosztów postępowania. Wyrokiem z dnia
15 października 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Wojewody [...] uchylił zaskarżony wyrok Sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę, jednakże nie orzekł o zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego na rzecz skarżącego kasacyjnie. Koszty te są należne na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a., zgodnie z którym stronie, która wniosła skargę kasacyjną, należy się zwrot poniesionych przez nią niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego od skarżącego - jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę. Natomiast w świetle art. 205 § 2 p.p.s.a. do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Bezsporne jest, że skarżący kasacyjnie poniósł w postępowaniu kasacyjnym koszty sądowe (wpis sądowy od skargi kasacyjnej w wysokości 100 zł) oraz koszty wynagrodzenia zastępującego go zawodowego pełnomocnika, którego czynności polegały na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej (pełnomocnik reprezentował organ przed Sądem pierwszej instancji, nie brał jednak udziału w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym). Mając na uwadze, że pełnomocnikiem skarżącego kasacyjnie jest radca prawny, odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 205 § 2 p.p.s.a. są unormowania zawarte w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), tj. § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b. Obliczone na tej podstawie wynagrodzenie pełnomocnika wynosi
120 zł.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 157 § 2 i 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a. i art. 203 pkt 2 p.p.s.a oraz na podstawie § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia, orzekł jak w pkt 1 sentencji.
Odnośnie pkt 2 sentencji, stwierdzić należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt I OSK 101/14 omyłkowo wskazał "art. 203 pkt 1" zamiast "art. 203 pkt 2". Nie ulega bowiem wątpliwości, że w sytuacji uwzględnienia skargi kasacyjnej od wyroku sądu pierwszej instancji uwzględniającego skargę zastosowanie ma przepis art. 203 pkt 2 p.p.s.a.
Zaistniały błąd jest zatem oczywistą omyłką, dlatego na podstawie art. 156 § 1 i 2 w zw. z art. 193 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w pkt 2 sentencji.