Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Reginy F. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 lipca 2005 r. sygn. akt IV SA/GL 308/05 odrzucającego skargę Reginy F. na uchwałę Zarządu Województwa Ś. z dnia 29 kwietnia 2004 r. (...) w przedmiocie odwołania ze stanowiska dyrektora ośrodka leczniczo-wychowawczego p o s t a n a w i a: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, postanowieniem z dnia 7 lipca 2005 r. IV SA/Gl 308/05, odrzucił skargę Reginy F. na uchwałę Zarządu Województwa Ś. z dnia 29 kwietnia 2004 r. (...), wydaną w przedmiocie odwołania ze stanowiska dyrektora ośrodka leczniczo-wychowawczego, powołując się na art. 58 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
W uzasadnieniu wskazano, iż skarżąca w niniejszej sprawie kwestionuje zasadność rozwiązania z nią stosunku pracy dokonanego faktycznie przez Wojewodę Ś. Podnosi, że zgodnie z treścią zaskarżonej uchwały winien tego dokonać Marszałek Województwa Ś., a nie Wojewoda Ś. Kwestia ta została jednak już wyjaśniona w piśmie z dnia 25 stycznia 2005 r. (...) skierowanym do pełnomocnika skarżącej.
Sąd I instancji podkreślił, iż wniesiona przez Reginę F. skarga nie jest objęta zakresem rzeczowej właściwości sądownictwa administracyjnego, ale odnosi się do czynności z zakresu prawa pracy, do których rozpoznania w oparciu o art. 1 i art. 2 par. 1 w związku z art. 476 par. 1 pkt 1 Kpc powołane są sądy powszechne. Ponadto, takie postępowanie sądowe w sprawie z powództwa skarżącej toczy się już przed sądem powszechnym, a sądy administracyjne nie są uprawnione do kontrolowania czynności i rozstrzygnięć podejmowanych przez sądy powszechne.
Regina F. złożyła skargę kasacyjną od powyższego postanowienia podnosząc argumenty wskazane już w skardze do Sądu I instancji. Zdaniem skarżącej, istota sporu dotyczy "jak najbardziej postępowania administracyjnego", bowiem została ona odwołana ze stanowiska Dyrektora Ośrodka Leczniczo-Wychowawczego dla Dzieci w O., uchwałą na wniosek Zarządu Województwa Ś. przez Marszałkowski Urząd Wojewódzki, który z nią nie mógł rozwiązać umowy o pracę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionej podstawy.
Niewątpliwym bowiem jest fakt, iż skarżąca Regina F. stanowisko dyrektora Ośrodka Leczniczo-Wychowawczego w O. objęła nawiązując stosunek pracy na podstawie powołania. Stąd uchwała dotycząca odwołania jej ze wskazanego stanowiska stanowiła jedynie formę rozwiązania ze skarżącą istniejącego stosunku pracy i związana była z wykonywaniem przez Zarząd Województwa uprawnień pracodawcy wobec Reginy F., jako pracownika samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.
Tymczasem, jak wynika z treści art. 3 par. 2 i art. 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, katalog spraw podlegających właściwości rzeczowej sądów administracyjnych, nie obejmuje kontroli aktów stanowiących formę nawiązania stosunku pracy w drodze powołania.
Zgodnie bowiem z art. 1 i 2 par. 1 w związku z art. 476 par. 1 pkt 1 Kodeksu postępowania cywilnego - jak wskazał już Sąd I instancji - spory dotyczące czynności z zakresu prawa pracy, podlegają rozpoznaniu przez sądy powszechne.
Ponadto, na możliwość rozwiązania przedmiotowego stosunku pracy nawiązanego drogą powołania, wskazuje art. 70 par. 1 Kodeksu pracy, co również wskazuje na właściwość rzeczową w niniejszej sprawie, sądu pracy.
Na marginesie można jedynie zaznaczyć, iż wszelkie wątpliwości pełnomocnika skarżącej dotyczące zasadności rozwiązania z Reginą F. stosunku pracy dokonanego faktycznie przez Wojewodę Ś., zostały wyjaśnione w piśmie Marszałka Województwa Ś. z dnia 25 stycznia 2005 r. (...), skierowanym właśnie do pełnomocnika skarżącej.
Stąd, w świetle powyższego należy podzielić stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gliwicach, iż wniesiona przez Reginę F. skarga, podlegała odrzuceniu, jako niedopuszczalna, na podstawie art. 58 par. 1 pkt 1 wymienionej ustawy.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 184 w związku z art. 182 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.