Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 10 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. L. i J. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 21 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Op 576/07 o odrzuceniu skargi I. L. i J. L. na uchwałę Rady Miejskiej w O. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych postanawia: 1. oddalić skargę kasacyjną J. L.; 2. odrzucić skargę kasacyjną I. L..
Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Op 576/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę I. L. i J. L. na uchwałę Rady Miejskiej w O. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych.
W skardze na powyższą uchwałę wniesionej w dniu 5 listopada 2007 r., za pośrednictwem Gminy O. I. L. i J. L., żądali m.in. stwierdzenia podjęcia zaskarżonej uchwały z naruszeniem prawa. Skarżący podnieśli, że sprzedaż lokali mieszkalnych najemcom, na podstawie uchwały Rady Miejskiej w O. z dnia [...], Nr [...], a następnie uchwały Rady Miejskiej w O. z dnia [...], Nr [...], odbywała się z naruszeniem prawa. Nadto zarzucili czteroletnią bezczynność organu i okłamywanie zainteresowanych wykupem lokali, co spowodowało, że lokale przeznaczone do sprzedaży zdrożały.
W odpowiedzi na skargę Gmina O. wniosła o odrzucenie skargi ewentualnie o jej oddalenie. W ocenie organu wniesiona skarga na uchwałę Rady Miejskiej w O. z dnia [...] nie stanowi aktu prawa miejscowego, nie jest także aktem podjętym w sprawach z zakresu administracji publicznej i stąd wniesiona skarga winna ulec odrzuceniu. Organ zauważył, iż skarżący nie wyczerpali trybu określonego w art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, co skutkuje również koniecznością odrzucenia skargi.
W pismach z dnia [...], [...], [...] wskazali, iż nie godzili się z postanowieniami zaskarżonej uchwały i kierowali pisma z prośbą o interwencję do Marszałka Sejmu w dniu [...], do Burmistrza O. w dniu [...], do Rady Miejskiej w O. w dniu [...], a także wzywali do usunięcia naruszenia prawa Urząd Miasta w O. pismem z dnia [...], na które Burmistrz odpowiedział natychmiast, iż sprzedaż była zgodna z prawem. W piśmie z dnia [...] skarżący oświadczyli, że nie posiadają kopii pisma wystosowanego do Burmistrza Miasta O. pod koniec [...], na które nie otrzymali odpowiedzi i które w ich przekonaniu nie zostało przedłożone Radzie Miejskiej w O. Nie otrzymali także od organu odpowiedzi na późniejsze pismo z [...].
Sąd wskazał, iż zgodnie art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Zgodnie zaś z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętym przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego, ale dopiero po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia.
Sąd stwierdził, że w sprawie nie dochowano terminu do wniesienia skargi na uchwałę. Z dołączonych do akt sprawy pism oraz oświadczeń skarżących wynika, że skarżący wezwali Burmistrza Miasta O. do usunięcia naruszenia spowodowanego uchwałą Rady Miejskiej w O. z dnia [...], Nr [...], pod koniec [...]. Wezwanie to pozostało bez odpowiedzi (k. 73 akt). Powtórne wezwanie dokonane zostało przez skarżących pismem z dnia [...] i na to powtórne wezwanie skarżący uzyskali odpowiedź Burmistrza Miasta O., iż uchwała zgodna jest z prawem (k. 51 akt).